ชะตากรรม... แปรผัน
“ผม… จำได้ทุกอย่าง” ยูโตะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่ “ผมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”
อายาเมะขมวดคิ้ว จ้องมองยูโตะอย่างพิจารณา “เจ้าพูดเรื่องอะไร? เจ้าจำอะไรได้?”
ยูโตะเงยหน้าขึ้นสบตาอายาเมะ 「7 วัน… วนลูป… ผมต้องเปลี่ยนมันให้ได้」 เขาคิดในใจ พลางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ “ผม… ผมเห็นอนาคต” เขาตอบอย่างคลุมเครือ “ผมเห็น… ความตายของพวกเราทุกคน”
อายาเมะยังคงไม่ปักใจเชื่อ เธอเดินเข้ามาใกล้ คว้าไหล่ยูโตะแน่น “อย่าพูดจาเหลวไหล! เจ้าเพิ่งฟื้นจากสลบเท่านั้น”
ยูโตะรู้ว่าการอธิบายทุกอย่างในตอนนี้เป็นเรื่องยาก เขาต้องใช้เวลาและหลักฐานเพื่อให้อายาเมะเชื่อ 「แต่ผมไม่มีเวลามากขนาดนั้น… เหลืออีกแค่ 7 วันเท่านั้น」 เขาคิดอย่างร้อนรน
หน้าต่างสถานะ
ทันทีที่ยูโตะพูดจบ จู่ๆ ก็มีหน้าต่างสีฟ้าเรืองแสงปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา มันมีตัวอักษรและตัวเลขมากมายที่เขาไม่เข้าใจ
Status: Tachibana Yuuto (ทาจิบานะ ยูโตะ)
Level: 1
HP: 50/50
MP: 10/10
Strength: 5
Agility: 7
Intelligence: 10
Luck: ?
Skills: [Adaptation (ปรับตัว) Lv.1]
“นี่มันอะไรกัน?” ยูโตะอุทานอย่างตกใจ เขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน
อายาเมะมองตามสายตาของยูโตะ “เจ้าเห็น… สถานะของตัวเอง?” ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ “เป็นไปได้ยังไง? คนธรรมดาไม่ควรจะมองเห็นสถานะของตัวเองได้”
「สถานะ… นี่มันเหมือนในเกม RPG เลยนี่นา」 ยูโตะคิดอย่างตื่นเต้น “Adaptation… นี่คือพลังพิเศษของผมสินะ” เขาเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงเรียนรู้ทักษะการต่อสู้ของอายาเมะได้อย่างรวดเร็ว
“Adaptation… พลังปรับตัว?” อายาเมะพึมพำ “ไม่เคยได้ยินชื่อพลังแบบนี้มาก่อน”
ยูโตะหันไปหาอายาเมะ “ผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็น” เขากล่าวด้วยความมั่นใจ “ผมจะใช้พลังนี้… เพื่อเปลี่ยนแปลงอนาคต”
บทเรียน... แห่งความตาย
อายาเมะพา ยูโตะออกไปฝึกฝนในป่าใกล้หมู่บ้านซากุระ แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงมาต้องใบหน้าของทั้งสอง ทำให้ยูโตะเห็นร่องรอยความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของอายาเมะอย่างชัดเจน
“วันนี้เราจะฝึกพื้นฐาน Kenjutsu (วิถีดาบ)” อายาเมะกล่าวด้วยน้ำเสียงเข้มงวด “จงจำไว้ว่าดาบไม่ใช่แค่เครื่องมือสังหาร แต่เป็นส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณนักรบ (Bushido Spirit)”
ยูโตะพยักหน้าอย่างตั้งใจ เขาพยายามจดจำทุกคำพูดและการเคลื่อนไหวของอายาเมะ
อายาเมะเริ่มสอนการจับดาบ การทรงตัว และการฟันดาบพื้นฐาน ยูโตะพยายามทำตามอย่างสุดความสามารถ แต่ร่างกายของเขายังไม่แข็งแรงพอ ทำให้การเคลื่อนไหวเป็นไปอย่างทุลักทุเล
“ไม่ได้เรื่อง!” อายาเมะตะโกน “การฟันดาบของเจ้าอ่อนแอและไร้พลัง!”
ยูโตะรู้สึกท้อแท้ แต่เขาไม่ยอมแพ้ เขารู้ว่าเขาต้องแข็งแกร่งขึ้นให้ได้ เพื่อที่จะเอาตัวรอดและปกป้องคนที่เขารัก
ในขณะที่ยูโตะกำลังฝึกฟันดาบอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงคำรามดังมาจากในป่า อายาเมะชักดาบออกมาทันที ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความตื่นตัว
“มีสัตว์ประหลาด (Monster) เข้ามาใกล้” อายาเมะกล่าว “เตรียมตัว!”
จากในพุ่มไม้ มีสัตว์ประหลาดรูปร่างคล้ายหมาป่าตัวใหญ่กระโจนออกมา มันมีขนสีดำสนิท ดวงตาสีแดงก่ำ และกรงเล็บที่แหลมคม
“Kuro Ookami (หมาป่าดำ)…” อายาเมะพึมพำ “มันอันตรายมากสำหรับคนที่ไม่ได้รับการฝึกฝน”
Kuro Ookami พุ่งเข้าโจมตีอายาเมะด้วยความเร็วสูง อายาเมะยกดาบขึ้นป้องกันและโต้ตอบอย่างรวดเร็ว การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือดและรวดเร็ว
ยูโตะยืนมองการต่อสู้ด้วยความหวาดกลัว เขารู้ว่าเขาไม่มีทางสู้ Kuro Ookami ได้ แต่เขาก็ไม่อาจปล่อยให้อายาเมะต่อสู้เพียงลำพังได้
「ผมต้องทำอะไรสักอย่าง… ผมต้องช่วยอายาเมะ」 ยูโตะคิดอย่างร้อนรน
หัวใจ... ของนักรบ
ในขณะที่อายาเมะกำลังต่อสู้อยู่นั้น ยูโตะสังเกตเห็นว่า Kuro Ookami มีจุดอ่อนอยู่ที่ท้อง เขาตัดสินใจที่จะใช้โอกาสนี้โจมตี
“อายาเมะ! ท้องของมัน!” ยูโตะตะโกน
อายาเมะได้ยินเสียงของยูโตะ เธอเข้าใจทันทีว่ายูโตะกำลังบอกอะไร เธอหลอกล่อให้ Kuro Ookami เปิดช่องว่าง และใช้ดาบแทงเข้าไปที่ท้องของมันอย่างแม่นยำ
Kuro Ookami คำรามด้วยความเจ็บปวดและล้มลงขาดใจตาย
อายาเมะหันไปหายูโตะ “เจ้า…” เธอพูดด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ “เจ้าสังเกตเห็นจุดอ่อนของมันได้อย่างไร?”
ยูโตะยิ้มอย่างเขินอาย “ผม… แค่สังเกต” เขาตอบ
อายาเมะมองยูโตะอย่างพิจารณา 「เด็กคนนี้… อาจจะมีอะไรมากกว่าที่เห็น」 เธอคิดในใจ
“เจ้าทำได้ดีมาก” อายาเมะกล่าว “แต่จงจำไว้ว่าการต่อสู้จริงอันตรายกว่าที่เจ้าคิด จงอย่าประมาท”
ยูโตะพยักหน้า “ครับ” เขาตอบด้วยความเคารพ
หลังจากนั้น อายาเมะและยูโตะก็กลับไปที่หมู่บ้านซากุระด้วยกัน ระหว่างทาง ยูโตะสังเกตเห็นรอยยิ้มเล็กๆ บนใบหน้าของอายาเมะ 「อาจจะ… เธอเริ่มยอมรับผมแล้ว」 เขาคิดอย่างมีความสุข
เมื่อกลับถึงหมู่บ้าน ยูโตะก็รู้สึกเหนื่อยล้าอย่างมาก เขาแทบจะล้มทั้งยืน
“ไปพักผ่อนเถอะ” อายาเมะกล่าว “พรุ่งนี้เราจะฝึกกันต่อ”
ยูโตะพยักหน้าและเดินไปยังที่พักของเขา เขาล้มตัวลงบนฟูกและหลับไปทันที
ในขณะที่ยูโตะกำลังหลับอยู่นั้น อายาเมะยืนมองเขาจากหน้าต่าง 「ผมต้องแข็งแกร่งขึ้น… เพื่อเปลี่ยนแปลงอนาคต」 เธอได้ยินเสียงยูโตะพึมพำในความฝัน รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอจางหายไป เธอรู้ว่าอนาคตที่ยูโตะเห็นนั้น… ไม่สดใสนัก