จันทรา... คำขอ... พลัง

「แต่… ฉันจะเชื่อใจไคโตะได้จริงเหรอ? หรือว่าเขาจะเป็นอันตรายต่อฉันและริน?」 ผมครุ่นคิด เสียงหัวใจเต้นแรง ความรู้สึกไม่ไว้วางใจกัดกินจิตใจ

แสงจันทร์ส่องลอดหน้าต่างเข้ามาในร้านขายของวิเศษ "Kikoete imasu ka, Yuuki?" เสียงกระซิบแผ่วเบาดังขึ้นในหัว เสียงที่คุ้นเคยแต่แฝงไปด้วยพลังอำนาจ

ผมสะดุ้งโหยง หันไปมองรอบตัว "Tsukuyomi-sama?" ผมถามด้วยเสียงสั่นเครือ

ไม่มีใครตอบ แต่ความรู้สึกอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ราวกับได้รับการโอบกอดจากแสงจันทร์

"Watashi wa anata o shinjite imasu, Yuuki" เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง "ข้าเชื่อมั่นในตัวเจ้า ยูกิ"

ผมหลับตาลง สูดลมหายใจลึกๆ ความกลัวค่อยๆ จางหายไป ความเชื่อมั่นเริ่มก่อตัวขึ้นในใจ

「ท่านเชื่อมั่นในตัวฉัน… แต่ทำไม? และฉันจะตอบแทนความเชื่อมั่นนั้นได้อย่างไร?」

ความช่วยเหลือจากเพื่อน

เช้าวันรุ่งขึ้น รินยังคงหมดสติอยู่ โอกามิ-เซนเซมาถึงร้านตั้งแต่เช้าตรู่ พร้อมกับยาพิเศษที่เขาปรุงขึ้น

"ยาตัวนี้จะช่วยล้างพิษในร่างกายของเธอ" โอกามิ-เซนเซกล่าวขณะป้อนยาให้ริน "แต่เธอต้องพักผ่อนให้เพียงพอ"

ผมมองไปที่รินด้วยความเป็นห่วง

“เธอจะหายดี… แต่ต้องใช้เวลา” โอกามิ-เซนเซตอบ

ไคโตะมองดูเหตุการณ์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด "มีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้อีกไหมครับ?" เขาถาม

ผมลังเลเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจเล่าเรื่อง Tsukuyomi-sama ให้ไคโตะฟัง

"เทพแห่งจันทรา?" ไคโตะทวนคำด้วยความประหลาดใจ "นี่มันเรื่องเหนือธรรมชาติชัดๆ"

ผมพยักหน้า "ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมท่านถึงติดต่อฉัน แต่ฉันรู้สึกว่าท่านต้องการความช่วยเหลือ"

ไคโตะเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ผมจะช่วยคุณ"

ผมมองหน้าไคโตะด้วยความประหลาดใจ "ทำไม?"

"เพราะผมเชื่อว่าคุณกำลังทำในสิ่งที่ถูกต้อง" ไคโตะตอบ "และผมอยากจะเห็นโลกที่เต็มไปด้วยเรื่องราวเหนือธรรมชาติด้วยตาของตัวเอง"

ความลับที่ถูกเปิดเผย

ไคโตะช่วยผมดูแลรินตลอดทั้งคืน เขานั่งเฝ้าเธออยู่ข้างเตียง คอยเช็ดตัวให้เธอ และป้อนน้ำให้เธอเป็นระยะๆ

ผมมองไปที่ไคโตะด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งขอบคุณและรู้สึกผิด

「ทำไมไคโตะถึงดีกับฉันขนาดนี้? เขาสามารถใช้ชีวิตปกติเหมือนคนอื่นๆ ได้ แต่เขากลับเลือกที่จะเข้ามาพัวพันกับเรื่องวุ่นวายพวกนี้」

ในขณะที่ผมกำลังจมอยู่กับความคิดของตัวเอง รินก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น

"ที่นี่... ที่ไหน?" รินถามด้วยเสียงแหบแห้ง

ผมรีบเข้าไปประคองเธอ "ริน! เธอฟื้นแล้วเหรอ?"

รินมองไปรอบๆ ด้วยความสับสน ก่อนที่สายตาของเธอจะหยุดอยู่ที่ไคโตะ

"แก... เป็นใคร?" รินถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ผมชื่อไคโตะ เป็นเพื่อนของยูคิ” ไคโตะตอบด้วยรอยยิ้ม

รินมองหน้าไคโตะด้วยความสงสัย ก่อนจะหันมามองผมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม

“เขา… รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว” ผมตอบ

รินขมวดคิ้ว "ทั้งหมด... หมายความว่ายังไง?"

ผมเล่าเรื่องที่ไคโตะบังเอิญมาเจอผมที่ร้านขายของวิเศษ และเรื่องที่ผมตัดสินใจเล่าความจริงทุกอย่างให้เขาฟัง

รินเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล "ยูคิ... แกไว้ใจเขาได้จริงเหรอ?"

Tsuki no Seichi

ทันใดนั้น แสงจันทร์ก็ส่องสว่างจ้าขึ้นทั่วทั้งร้าน แสงสีเงินส่องประกายระยิบระยับ ราวกับมีใครกำลังเรียกหา

"Yuuki, watashi no koe ga kikoemasu ka?" เสียงของ Tsukuyomi-sama ดังขึ้นอีกครั้ง

ผมพยักหน้า "ได้ยินครับ Tsukuyomi-sama เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?"

"Tsuki no Seichi... กำลังตกอยู่ในอันตราย" Tsukuyomi-sama ตอบ "ปีศาจกำลังโจมตีดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของข้า"

ผมตกใจ "Tsuki no Seichi? ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของท่าน?"

"ข้าต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า ยูกิ" Tsukuyomi-sama กล่าว "เจ้าเท่านั้นที่จะสามารถปกป้อง Tsuki no Seichi ได้"

ผมมองไปที่รินและไคโตะด้วยความกังวล "ผม... ผมจะทำยังไงดี?"

รินกำดาบคาตานะแน่น "ถ้าเป็นเรื่องที่ท่าน Tsukuyomi-sama ขอร้อง ฉันก็จะช่วย"

ไคโตะยิ้ม "ผมก็ด้วย"

ผมสูดลมหายใจลึกๆ มองไปที่แสงจันทร์ที่ส่องสว่างจ้าขึ้นเรื่อยๆ

「ฉันไม่รู้ว่าทำไม Tsukuyomi-sama ถึงเลือกฉัน แต่ฉันจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง」

"ผมจะช่วยท่าน Tsukuyomi-sama!" ผมประกาศด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

แสงจันทร์ส่องสว่างจ้าขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ จางหายไป

"Arigatou, Yuuki" Tsukuyomi-sama กล่าว "ข้าจะรอคอยความช่วยเหลือของเจ้า"

หน้าต่างสถานะปรากฏขึ้นต่อหน้าผม มีสกิลใหม่เพิ่มเข้ามา "Tsuki no Inori (คำขอแห่งจันทรา)" 「นี่มันอะไรกัน? สกิลนี้จะช่วยอะไรเราได้บ้าง?」

ผมรู้สึกถึงพลังบางอย่างที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกาย พลังที่เชื่อมโยงกับแสงจันทร์ พลังที่ทำให้ผมรู้สึกแข็งแกร่งขึ้น

สู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์

โอกามิ-เซนเซมองดูเหตุการณ์ทั้งหมดด้วยรอยยิ้ม "ดูเหมือนว่าพวกเจ้าจะมีภารกิจใหม่แล้วสินะ"

ผมพยักหน้า "ครับ Tsukuyomi-sama ต้องการความช่วยเหลือ"

"Tsuki no Seichi... เป็นสถานที่ที่ศักดิ์สิทธิ์และอันตราย" โอกามิ-เซนเซกล่าว "จงระมัดระวังตัวด้วย"

โอกามิ-เซนเซหยิบเครื่องรางสีเงินออกมาจากลิ้นชัก "นี่คือเครื่องรางนำทาง มันจะช่วยให้พวกเจ้าเดินทางไปยัง Tsuki no Seichi ได้ง่ายขึ้น"

ผมรับเครื่องรางมาด้วยความขอบคุณ

"ก่อนที่พวกเจ้าจะไป" โอกามิ-เซนเซกล่าว "ข้ามีคำแนะนำเล็กน้อย"

โอกามิ-เซนเซอธิบายเกี่ยวกับ Tsuki no Seichi และปีศาจที่กำลังโจมตีดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนั้น ปีศาจเหล่านั้นแข็งแกร่งและมีจำนวนมาก การต่อสู้จะเป็นเรื่องยาก

"จงใช้ Tsūji au Kokoro ให้เป็นประโยชน์" โอกามิ-เซนเซกล่าว "มันอาจจะช่วยให้พวกเจ้าเข้าใจปีศาจเหล่านั้นได้"

ผมพยักหน้า "ผมจะพยายามครับ"

รินมองมาที่ผมด้วยความเป็นห่วง "ยูคิ... อย่าประมาทเด็ดขาด"

ผมยิ้มให้ริน "ไม่ต้องห่วง ฉันจะระวังตัว"

ไคโตะเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่ เขาสวมชุดเกราะเบาและถือดาบไม้ที่เขาฝึกฝนมาตลอด

"พร้อมแล้วใช่ไหม?" ผมถาม

รินและไคโตะพยักหน้า

ผมถือเครื่องรางนำทางไว้ในมือ หลับตาลง และตั้งจิตอธิษฐาน

แสงสีเงินส่องประกายออกมาจากเครื่องรางนำทาง นำทางพวกเราไปยังประตูมิติที่เปิดออก

ผมมองไปที่รินและไคโตะอีกครั้ง ก่อนจะเดินนำหน้าเข้าไปในประตูมิติ

「การผจญภัยครั้งใหม่กำลังรอเราอยู่」