ความลับ...สีดำ
แต่สิ่งที่รอพวกเขาอยู่ข้างหน้า อาจจะอันตรายกว่าที่พวกเขาคิด
ความเงียบงันปกคลุม ป่าต้องสาปยังคงน่าสะพรึงกลัว ต้นไม้สูงตระหง่านบดบังแสงอาทิตย์ กลิ่นดินชื้นและใบไม้ผุพังคลุ้งในอากาศ โซระกำแหวนแน่น 「ความรู้สึกสังหรณ์ใจนี้... มันบอกว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ」
“อากาเรอิ ระวังตัวด้วยนะ” โซระกระซิบ
อากาเรอิพยักหน้า ดวงตาสีทับทิมของเธอจ้องมองไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง เธอสัมผัสได้ถึงกระแสเวทมนตร์ที่แผ่ออกมาจากส่วนลึกของป่า 「มานาที่นี่... มันผิดปกติจริงๆ」
รอยเท้าปริศนา
ทันใดนั้น เสียงกิ่งไม้หักดังกรอบแกรบ
อากาเรอิชักดาบคาตานะออกมาอย่างรวดเร็ว คมดาบสีเงินวาววับสะท้อนแสงลอดผ่านแมกไม้
“ใคร!” อากาเรอิคำราม
ความเงียบกลับคืนมาอีกครั้ง มีเพียงเสียงลมพัดหวีดหวิวเท่านั้น
“ไม่มีใคร…” โซระพูดอย่างไม่แน่ใจ
“อย่าประมาท” อากาเรอิตอบ “ที่นี่คือป่าต้องสาป”
อากาเรอิเดินนำหน้าต่อไป โซระเดินตามหลังเธออย่างใกล้ชิด เขาใช้ทักษะสัมผัสมานา (Mana Kanchi) เพื่อตรวจจับสิ่งผิดปกติรอบตัว 「ไม่มีอะไร... แต่ทำไมถึงรู้สึกเหมือนมีใครกำลังจับจ้องอยู่ตลอดเวลา」
พวกเขาเดินไปตามทางแคบๆ ที่คดเคี้ยวไปมา ทันใดนั้น อากาเรอิก็หยุดชะงัก
“รอยเท้า…” อากาเรอิพูดเสียงต่ำ
โซระมองตามสายตาของเธอ บนพื้นดินที่เต็มไปด้วยใบไม้ร่วง มีรอยเท้าปรากฏอยู่ รอยเท้าขนาดใหญ่ รูปร่างคล้ายเท้าของมนุษย์ แต่มีขนาดใหญ่กว่ามาก และมีกรงเล็บแหลมคม
“นี่มัน…” โซระอุทาน
“ไม่ใช่ของมนุษย์” อากาเรอิตอบ “แต่เป็นของสัตว์ประหลาด”
“สัตว์ประหลาดอะไร?” โซระถาม
“ฉันไม่รู้” อากาเรอิตอบ “แต่ฉันรู้สึกว่า… มันอันตราย”
อากาเรอิเดินตามรอยเท้าไปอย่างระมัดระวัง รอยเท้าพาพวกเขาไปยังลานกว้างที่เต็มไปด้วยซากต้นไม้หักโค่น ที่กลางลาน มีแท่นหินขนาดใหญ่อยู่
และที่แท่นหินนั้นเอง… มีร่างของใครบางคนนอนอยู่
นักเวทมนตร์ลึกลับ
“มีคนอยู่!” โซระร้อง
อากาเรอิรีบวิ่งเข้าไปหาร่างนั้น เธอพลิกร่างนั้นขึ้นมา
“คุโรกิ เรย์ (黒木 零)…” อากาเรอิพึมพำ
โซระมองผู้หญิงที่นอนหมดสติอยู่บนพื้น เธอสวมชุดคลุมสีดำสนิท และสวมหน้ากากสีดำปิดบังใบหน้าทั้งหมด
“เธอเป็นใคร?” โซระถาม
“นักเวทมนตร์… และเป็นคนที่ฉันเคยรู้จัก” อากาเรอิตอบ
อากาเรอิร่ายเวทมนตร์รักษา คุโรกิ เรย์ค่อยๆ ฟื้นคืนสติ
“อากาเรอิ…” คุโรกิ เรย์พูดเสียงแหบแห้ง
“เธอมาทำอะไรที่นี่?” อากาเรอิถาม
“ฉัน…” คุโรกิ เรย์เงียบไปครู่หนึ่ง “ฉันมาตามหาความจริง”
“ความจริงอะไร?” อากาเรอิถาม
“เกี่ยวกับ Yamada… และอาจารย์ใหญ่” คุโรกิ เรย์ตอบ “พวกเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับองค์กรลับที่ชื่อว่า ‘เงา’ (Kage)”
อากาเรอิเบิกตากว้าง “เงา… องค์กรนั้นยังมีอยู่อีกเหรอ?”
“ใช่” คุโรกิ เรย์ตอบ “และพวกเขากำลังวางแผนบางอย่างที่อันตรายมาก”
“พวกเขาต้องการอะไร?” โซระถาม
คุโรกิ เรย์มองโซระด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก “พวกเขากำลังตามหาพลัง… พลังที่สามารถทำลายโลกนี้ได้”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับอากาเรอิ?” โซระถาม
คุโรกิ เรย์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “อากาเรอิ… เธอคือลูกสาวของผู้นำองค์กรเงา”
อากาเรอิเบิกตากว้าง 「ไม่จริงน่า...」
อดีตที่ถูกปิดบัง
“ไม่จริง!” อากาเรอิร้อง “ฉันไม่เชื่อ!”
“มันเป็นความจริง” คุโรกิ เรย์ตอบ “ฉันรู้เรื่องอดีตของเธอทั้งหมด”
“อดีตของฉัน…” อากาเรอิพึมพำ
“พ่อของเธอ… เขาคือคนที่ฆ่าครอบครัวของเธอ” คุโรกิ เรย์พูด
อากาเรอิทรุดลงกับพื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม 「เป็นไปไม่ได้… พ่อของฉัน… เขา…」
โซระรีบเข้าไปประคองอากาเรอิ “อากาเรอิ! อย่าเชื่อเธอ!”
“ฉันไม่ได้โกหก” คุโรกิ เรย์ตอบ “ฉันมีหลักฐาน”
คุโรกิ เรย์หยิบม้วนกระดาษออกมาจากใต้เสื้อคลุม เธอคลี่ม้วนกระดาษออก
บนม้วนกระดาษ มีภาพวาดของชายคนหนึ่ง ชายคนนั้นมีใบหน้าเหมือนกับอากาเรอิมาก
“นี่คือพ่อของเธอ” คุโรกิ เรย์พูด “เขาคือคนที่สั่งให้ฆ่าครอบครัวของเธอ เพราะพวกเขาขัดขวางแผนการของเขา”
อากาเรอิส่ายหน้า “ไม่… ไม่จริง…”
“เธอถูกหลอกมาตลอด” คุโรกิ เรย์พูด “เธอเป็นเพียงเครื่องมือขององค์กรเงา”
“เครื่องมือ…” อากาเรอิพึมพำ
ทันใดนั้น อากาเรอิก็ลุกขึ้นยืน เธอชักดาบคาตานะออกมา
“ฉันจะไม่เชื่อเธอ!” อากาเรอิคำราม “ฉันจะฆ่าเธอ!”
อากาเรอิพุ่งเข้าใส่คุโรกิ เรย์ด้วยความเร็วสูง คาตานะของเธอฟาดฟันลงมาอย่างรวดเร็ว
คุโรกิ เรย์กระโดดหลบได้อย่างหวุดหวิด เธอร่ายเวทมนตร์ป้องกัน
“ใจเย็นก่อน อากาเรอิ!” โซระร้อง “อย่าทำอะไรลงไปโดยไม่คิด!”
“หุบปาก!” อากาเรอิคำราม “เธอไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น!”
อากาเรอิยังคงโจมตีคุโรกิ เรย์อย่างต่อเนื่อง คาตานะของเธอฟาดฟันลงมาไม่ยั้ง
คุโรกิ เรย์ป้องกันตัวอย่างสุดกำลัง เธอไม่ต้องการที่จะทำร้ายอากาเรอิ
“ฉันไม่อยากสู้กับเธอ” คุโรกิ เรย์พูด “ฉันแค่อยากให้เธอรู้ความจริง”
“ความจริงอะไร!” อากาเรอิคำราม “ความจริงที่เธอโกหกขึ้นมางั้นเหรอ!”
“ไม่ใช่!” คุโรกิ เรย์ตอบ “ความจริงที่เธอต้องรู้!”
การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือด คาตานะของอากาเรอิปะทะกับเวทมนตร์ของคุโรกิ เรย์ เสียงดังสนั่นป่า
โซระยืนมองการต่อสู้อย่างกระวนกระวาย 「ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง… ฉันต้องหยุดพวกเธอ」
แต่เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร
เงาที่คืบคลาน
ทันใดนั้น พื้นดินก็สั่นสะเทือน
ต้นไม้โยกเยกไปมา
“เกิดอะไรขึ้น?” โซระร้อง
“พวกมันมาแล้ว…” คุโรกิ เรย์พูด
“พวกมัน?” โซระถาม
จากความมืดมิดของป่า ร่างสีดำสนิทปรากฏตัวขึ้น พวกมันมีรูปร่างคล้ายมนุษย์ แต่ไม่มีใบหน้า และมีดวงตาสีแดงก่ำ
“พวกมันคือ…” อากาเรอิพึมพำ “เงา…”
“ใช่” คุโรกิ เรย์ตอบ “พวกมันคือทหารขององค์กรเงา”
“พวกมันมาที่นี่ทำไม?” โซระถาม
“เพื่อพาอากาเรอิกลับไป” คุโรกิ เรย์ตอบ “และเพื่อกำจัดทุกคนที่ขวางทาง”
ทหารเงาพุ่งเข้าใส่พวกเขาด้วยความเร็วสูง พวกมันมีอาวุธเป็นดาบสีดำสนิท
“ระวัง!” คุโรกิ เรย์ร้อง
คุโรกิ เรย์ร่ายเวทมนตร์โจมตี ทหารเงาล้มลงไปหลายตัว แต่พวกมันก็ยังคงพุ่งเข้ามาไม่หยุด
“เราต้องหนี!” โซระร้อง
“ไม่ได้!” อากาเรอิตอบ “ฉันจะไม่หนี!”
อากาเรอิพุ่งเข้าใส่ทหารเงา เธอฟาดฟันดาบคาตานะอย่างรวดเร็ว ทหารเงาล้มลงไปทีละตัว
แต่จำนวนของพวกมันมีมากเกินไป อากาเรอิเริ่มเหนื่อยล้า
“อากาเรอิ! ถอยไปก่อน!” โซระร้อง
“ไม่!” อากาเรอิตอบ “ฉันจะสู้!”
“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะช่วยเธอ!” โซระร้อง
โซระร่ายเวทมนตร์ ปลดปล่อยพลังเวท (Maryoku Kaiho)
พลังเวทของโซระแผ่ออกมาอย่างรุนแรง ทหารเงาที่อยู่ใกล้เคียงกระเด็นออกไป
“เยี่ยมมาก โซระ!” คุโรกิ เรย์ร้อง
“เรามาสู้ด้วยกัน!” โซระร้อง
โซระและอากาเรอิร่วมมือกันต่อสู้กับทหารเงา พวกเขาสู้สุดกำลัง แต่จำนวนของทหารเงาก็ยังคงมีมากเกินไป
“แบบนี้ไม่ดีแน่…” โซระพึมพำ
ทันใดนั้น อากาเรอิก็ถูกทหารเงาโจมตีจากด้านหลัง
“อากาเรอิ!” โซระร้อง
อากาเรอิเซถลาไปข้างหน้า ดาบคาตานะหลุดมือ
ทหารเงายกดาบขึ้นสูง เตรียมที่จะฟาดฟันลงมา
“ไม่!” โซระร้อง 「อากาเรอิ...」
ทันใดนั้น ร่างของโซระก็พุ่งเข้าไปขวางหน้าอากาเรอิ
ดาบของทหารเงาฟาดฟันลงมาที่ร่างของโซระ
“โซระ!” อากาเรอิร้อง