เงาในงานเทศกาล

"「ภัยคุกคามที่แท้จริง…กำลังจะมา」 โซระคิด"

ความเงียบงันเข้าปกคลุมหลังจากที่กริฟฟอนล้มลง อากาเรอิจ้องมองโซระด้วยแววตาที่ยากจะคาดเดา ยามาดะยืนอยู่ข้างๆเธอ ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“โซระ…นาย…” อากาเรอิเริ่มพูด แต่ก็หยุดชะงักไป

โซระรู้ว่าสิ่งที่เขาทำลงไปนั้นมันเกินความคาดหมายไปมาก 「แต่ฉันก็แค่…อยากช่วย」

“พวกเราต้องกลับไปที่เมืองหลวงเซเลสเทีย” โซระพูดเสียงเรียบ “ฉันรู้สึกถึง…พลังงานแปลกๆ”

รุ่งอรุณในเซเลสเทีย

แสงอาทิตย์สาดส่องเมืองหลวงเซเลสเทีย เมืองที่เต็มไปด้วยสีสันและชีวิตชีวา เทศกาลประจำปีใกล้เข้ามาแล้ว ธงทิวประดับประดาอยู่ทั่วทุกหนแห่ง เสียงดนตรีและการหัวเราะดังมาจากทุกทิศทาง

“ว้าว! อากาเรอิ ดูสิ!” ยามาดะชี้ไปยังร้านขายขนมที่เรียงรายอยู่ “ต้องมีของอร่อยๆ เพียบแน่เลย!”

อากาเรอิถอนหายใจ “ยามาดะ…อย่าทำตัวเหมือนเด็กได้ไหม”

โซระมองไปรอบๆ สัมผัสมานาของเขายังคงทำงานอยู่ เขาพยายามจับความรู้สึกถึงพลังงานแปลกๆ ที่เขาสัมผัสได้ก่อนหน้านี้

「งานเทศกาล…มันทำให้ฉันนึกถึงตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก」 โซระคิดถึงครอบครัวของเขา ความทรงจำที่แสนสุขเหล่านั้นดูเหมือนจะอยู่ไกลแสนไกล

ทันใดนั้น เขาก็ชนเข้ากับใครบางคน

“โอ๊ะ! ขอโทษครับ!”

หญิงสาวในชุดกิโมโนสีม่วงหันมามองเธอมีผมสีเงินยาว ดวงตาสีทองราวกับแมว

“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอตอบด้วยรอยยิ้ม “ระวังหน่อยนะคะ”

โซระรู้สึกได้ถึงพลังเวทที่แข็งแกร่งจากเธอ 「ใครกัน…？」

พบปะสหายใหม่

“ฉันชื่อ คางุยะ” หญิงสาวแนะนำตัวเอง “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”

“ผมชื่อ ฟูจิมูระ โซระ ครับ” โซระตอบ

อากาเรอิและยามาดะเดินเข้ามาใกล้

“อากาเรอิค่ะ”

“ยามาดะ ทาเคชิ ครับ!”

คางุยะหัวเราะเบาๆ “ดูเหมือนพวกคุณจะเป็นเพื่อนสนิทกันนะคะ”

“พวกเรา…ก็ประมาณนั้น” อากาเรอิตอบด้วยน้ำเสียงที่ดูอ่อนลงเล็กน้อย

คางุยะชวนพวกเขาร่วมเดินชมเทศกาลด้วยกัน โซระสังเกตเห็นว่าคางุยะมีความรู้เกี่ยวกับเวทมนตร์และประวัติศาสตร์ของอาณาจักรเอเทอร์เรียเป็นอย่างดี

“คุณคางุยะ…ทำไมคุณถึงรู้เรื่องพวกนี้เยอะจังครับ?” โซระถาม

คางุยะยิ้ม “ฉันก็แค่…สนใจเรื่องพวกนี้เป็นพิเศษน่ะค่ะ”

ในขณะที่พวกเขากำลังเดินเล่นกันอยู่นั้น โซระก็สังเกตเห็นชายคนหนึ่งในชุดคลุมสีดำ กำลังแอบมองพวกเขาอยู่จากระยะไกล

「สัมผัสมานาบอกว่า…เขามีเจตนาร้าย」

เงาที่คืบคลาน

“ขอโทษนะครับ ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน” โซระบอกกับเพื่อนๆ

“โอเค รีบกลับมานะ!” ยามาดะตอบ

โซระเดินตามชายในชุดคลุมสีดำไป เขาเดินเข้าไปในตรอกซอยที่มืดมิดและเงียบสงัด

“ออกมาเถอะครับ ผมรู้ว่าคุณตามพวกเรามา” โซระพูด

ชายในชุดคลุมสีดำหยุดเดิน เขาหันมาเผชิญหน้ากับโซระ

“ฮึ…แกนี่มันไหวตัวเร็วจริงๆ” ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“คุณเป็นใคร? และต้องการอะไร?” โซระถาม

“ฉันคือผู้ที่นำความมืดมาสู่โลกใบนี้” ชายคนนั้นตอบ “และฉันต้องการ…พลังของแก”

ชายในชุดคลุมสีดำร่ายเวทมนตร์ โซระรู้สึกถึงพลังงานที่ชั่วร้ายและรุนแรง

「ฉันต้องปกป้องทุกคน…」 โซระตั้งสติและเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้

การปะทะในตรอกมืด

ชายในชุดคลุมสีดำพุ่งเข้ามาโจมตีโซระด้วยความเร็วสูง โซระใช้ทักษะ "ปลดปล่อยพลังเวท" เพื่อเพิ่มความเร็วในการเคลื่อนที่

เขาสามารถหลบการโจมตีได้อย่างหวุดหวิด แต่ก็ยังถูกพลังเวทของชายคนนั้นเฉี่ยวเข้าที่แขน

“อึก…” โซระรู้สึกเจ็บแปลบ

ชายในชุดคลุมสีดำหัวเราะ “แกไม่มีทางสู้ฉันได้หรอก!”

โซระรวบรวมพลังเวทของเขา เขาไม่รู้ว่าเวทมนตร์ของเขาคืออะไร แต่เขารู้ว่าเขาต้องทำอะไรสักอย่าง

“ฉันจะไม่ยอมให้คุณทำร้ายใครทั้งนั้น!” โซระตะโกน

พลังเวทจากแหวนเริ่มเปล่งแสงสีฟ้าออกมา โซระรู้สึกถึงพลังที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของเขา

เขากำมือแน่น และปล่อยพลังเวทออกมา

“อ้ากก!”

ชายในชุดคลุมสีดำกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เขากระเด็นถอยหลังไปกระแทกกับกำแพง

“แก…แกเป็นใครกันแน่…” ชายคนนั้นถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง

โซระไม่ตอบ เขาเดินเข้าไปใกล้ชายคนนั้น

“บอกมา…คุณต้องการอะไร?”

ก่อนที่ชายคนนั้นจะได้ตอบอะไร เขาก็สลบไป

โซระมองไปรอบๆ ตรอกซอย เขาไม่รู้ว่าชายคนนั้นเป็นใคร หรือต้องการอะไร แต่เขารู้ว่าเรื่องนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับภัยคุกคามที่เขาสัมผัสได้ก่อนหน้านี้

「งานเทศกาล…มันอันตรายกว่าที่คิด」

สู่ความมืดมิด

โซระกลับไปหาอากาเรอิและยามาดะ เขาไม่ได้บอกเรื่องที่เกิดขึ้นในตรอกซอย

“ขอโทษที่ให้รอนานนะ” โซระพูด

“ไม่เป็นไร พวกเราก็เพิ่งเดินเล่นกันเอง” อากาเรอิตอบ

แต่โซระสังเกตเห็นว่าอากาเรอิมีสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก

“อากาเรอิ…มีอะไรหรือเปล่า?” โซระถาม

อากาเรอิส่ายหน้า “ไม่มีอะไรหรอก”

แต่โซระรู้ว่าเธอโกหก

「สัมผัสแห่งจิตวิญญาณ…บอกว่าเธอรู้สึกถึงบางอย่าง」

ในขณะนั้นเอง เสียงระเบิดก็ดังขึ้น

ผู้คนกรีดร้องและวิ่งหนีด้วยความตื่นตระหนก

“เกิดอะไรขึ้น!?” ยามาดะถามด้วยความตกใจ

โซระมองไปรอบๆ เขาสัมผัสได้ถึงพลังเวทที่ชั่วร้ายและรุนแรง

“มันเริ่มแล้ว…” โซระพูด “สงคราม…กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว”