เสียงคำรามแห่งอสูร

“แย่แล้ว…ดูเหมือนว่าจะมีสัตว์อสูรตัวที่แข็งแกร่งกว่านี้ปรากฏตัวขึ้น” อากาเรอิพูดด้วยสีหน้ากังวล “เตรียมตัวให้พร้อม…โซระ เพราะบททดสอบที่แท้จริงกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว”

เสียงคำรามกึกก้องสะท้านไปทั่วโรงเรียน ราวกับจะฉีกกระชากทุกสิ่งให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย โซระสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนที่ลอดผ่านอากาเรอิมาถึงตัวเขา 「นี่มันอะไรกัน… แค่เมื่อกี้ก็หนักหนาเกินพอแล้วนะ」

การเผชิญหน้า

อากาเรอิกระโดดถอยหลัง เว้นระยะห่างจากร่างมหึมาที่ปรากฏขึ้นตรงหน้า มันคืออสูรที่มีรูปร่างคล้ายหมาป่า แต่มีขนาดใหญ่โตราวกับบ้านสองชั้น ขนสีดำขลับปกคลุมทั่วร่าง ดวงตาสีแดงฉานราวกับเปลวเพลิงจ้องมองมาที่พวกเขาด้วยความกระหาย

“Dark Fenrir…!” อากาเรอิคำรามเสียงต่ำ “มันเป็นอสูรระดับสูงที่หายากมาก ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้…”

「ระดับสูง? แค่ตัวเมื่อกี้ก็แทบแย่แล้วนะ นี่มันจะไหวเหรอ?」 โซระคิดอย่างหวาดหวั่น

Dark Fenrir คำรามอีกครั้ง พลังเวทมนตร์เข้มข้นพวยพุ่งออกมาจากร่างของมัน อากาศรอบตัวเริ่มบิดเบี้ยวด้วยความร้อน

“โซระ…ฉันต้องการพลังเวทมนตร์” อากาเรอิพูดเสียงเข้ม “ฉันจะใช้เวทมนตร์ที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่ฉันมี”

โซระสัมผัสได้ถึงความมุ่งมั่นที่แผ่ออกมาจากอากาเรอิ เขาตัดสินใจที่จะเชื่อใจเธอ และส่งพลังเวทมนตร์ทั้งหมดที่เขามีให้

พลังเวทมนตร์ของโซระไหลเข้าสู่ร่างของอากาเรอิอย่างรวดเร็ว เธอหลับตาลง สูดลมหายใจลึก แล้วร่ายเวทมนตร์ด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

“เพลิงโลกันต์ จงลุกโชน… Crimson Nova!”

เปลวเพลิงสีแดงเข้มพวยพุ่งออกจากมือของอากาเรอิ พุ่งเข้าใส่ Dark Fenrir ด้วยความเร็วสูง อสูรร้ายคำรามด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกเพลิงเผาไหม้ แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ มันกระโจนเข้าใส่อากาเรอิด้วยกรงเล็บที่แหลมคม

อากาเรอิหลบการโจมตีของ Dark Fenrir ได้อย่างหวุดหวิด แต่ก็เสียหลักล้มลง โซระรู้สึกใจหายวาบ 「ไม่นะ!」

พลังที่ซ่อนเร้น

ในขณะที่ Dark Fenrir กำลังจะขย้ำอากาเรอิ โซระรู้สึกถึงพลังบางอย่างที่พลุ่งพล่านขึ้นภายในตัวเขา มันเป็นพลังที่แตกต่างจากพลังเวทมนตร์ที่เขาส่งให้อากาเรอิ มันเป็นพลังที่บริสุทธิ์และทรงพลังกว่ามาก

「นี่มันอะไรกัน…」 โซระคิดอย่างสับสน

ทันใดนั้น แสงสีเงินก็สว่างวาบออกมาจากแหวนที่โซระสวมอยู่ แสงนั้นพุ่งเข้าใส่ Dark Fenrir ทำให้มันชะงักงันไปชั่วขณะ

อากาเรอิรีบลุกขึ้นยืน คว้าโอกาสนั้นร่ายเวทมนตร์อีกครั้ง

“Crimson… Burst!”

เปลวเพลิงสีแดงเข้มระเบิดออกเป็นวงกว้าง กลืนกิน Dark Fenrir จนมิด อสูรร้ายร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่จะสลายกลายเป็นเถ้าถ่าน

อากาเรอิหอบหายใจด้วยความเหนื่อยล้า เธอทรุดตัวลงนั่งกับพื้น

“สำเร็จ…จนได้” เธอพึมพำ

โซระรู้สึกโล่งอกที่อากาเรอิปลอดภัย แต่เขาก็ยังคงสับสนกับพลังที่เขาเพิ่งปลดปล่อยออกมา 「พลังนั่นมันคืออะไรกันแน่」

เมื่ออากาเรอิร่ายเวทมนตร์อีกครั้ง ข้อมูลสถานะของโซระก็ปรากฏขึ้นในหัวของเขา

「ปลดปล่อยพลังเวท…?」 โซระพึมพำอย่างงงงวย 「นี่มันหมายความว่ายังไง」

เพื่อนคนแรก

“อากาเรอิ…เธอโอเคไหม?” เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้น

ร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มผมสีน้ำตาลอ่อน ดวงตาสีเขียวมรกต ปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขา เขาอยู่ในชุดนักเรียนของโรงเรียนเวทมนตร์

“ยามาดะ…ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่?” อากาเรอิถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ฉันได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่น ก็เลยรีบมาดู” ยามาดะตอบ “ดูเหมือนว่าเธอจะเจอกับ Dark Fenrir สินะ”

ยามาดะหันมามองโซระที่อยู่ในร่างแหวนด้วยความสงสัย

“แล้วนั่น…คืออะไร?” เขาถาม

“นี่คือแหวนเวทมนตร์” อากาเรอิตอบ “และมัน…ช่วยฉันไว้”

ยามาดะเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ

“แหวนเวทมนตร์? ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย” เขาพึมพำ “แต่ถ้ามันช่วยเธอได้จริง ก็คงจะไม่ธรรมดา”

ยามาดะยื่นมือมาให้อากาเรอิ

“มาเถอะ ให้ฉันช่วย” เขายิ้ม

อากาเรอิลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะจับมือของยามาดะแล้วลุกขึ้นยืน

“ขอบคุณ” เธอพูดเสียงเบา

ยามาดะหันมามองโซระอีกครั้ง

“ฉันชื่อยามาดะ ทาเคชิ” เขายิ้มให้ “ยินดีที่ได้รู้จักนะ…แหวนเวทมนตร์”

「ยามาดะ ทาเคชิ… ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนดี」 โซระคิด 「บางที… นี่อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของการผจญภัยครั้งใหม่ของฉัน」

คำทำนาย

ในขณะที่ยามาดะกำลังพยุงอากาเรอิออกจากที่เกิดเหตุ โซระสังเกตเห็นเงาดำทะมึนที่ซ่อนตัวอยู่ในมุมมืด เขาไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เขาเห็นคืออะไร แต่มันทำให้เขารู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

「เกิดอะไรขึ้น… ทำไมฉันถึงรู้สึกแบบนี้」 โซระคิด

ทันใดนั้น เสียงทุ้มนุ่มก็ดังขึ้นในหัวของเขา

“จงระวัง… ผู้ที่ถูกเลือก”

「ใคร… ใครกำลังพูด」 โซระคิดอย่างตกใจ

เสียงนั้นเงียบหายไป เหลือเพียงความว่างเปล่าและความสับสน

โซระรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงที่กำลังจะเกิดขึ้น เขารู้ว่าการผจญภัยของเขาเพิ่งเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น และเขากำลังจะเผชิญหน้ากับความท้าทายที่ยิ่งใหญ่กว่าที่เขาเคยจินตนาการไว้