ดาบฝึกหัด

“ข้อแม้คือ…” ไคโตะหยุดพูดไปครู่หนึ่ง ดวงตาคมกริบของเขากวาดมองฮานะ “เธอต้องฝึกกับฉันอย่างหนัก… มากกว่าที่เธอเคยฝึกมาทั้งหมด”

ฮานะขมวดคิ้ว “ฝึก… อย่างหนัก?”

“ใช่” ไคโตะตอบ “ฉันจะเคี่ยวเข็ญเธอจนถึงขีดสุด ถ้าเธอไม่ยอมแพ้ ฉันสัญญาว่าจะสอนทุกอย่างที่ฉันรู้เกี่ยวกับพลังงานมืดมิดนั่น”

ฮานะเงียบไปครู่หนึ่ง เธอเหลือบมองมาที่ผม จากนั้นก็พยักหน้าอย่างหนักแน่น “ตกลงค่ะ! หนูจะฝึก!”

「เธอช่างกล้าหาญ」 ผมคิด 「ฉันจะช่วยเธอให้เต็มที่」

อรุณรุ่งแห่งการฝึก

เช้าวันรุ่งขึ้น ฮานะเริ่มการฝึกกับไคโตะที่ *dojo* ทันที แสงแดดสาดส่องเข้ามาในโรงฝึก เห็นฝุ่นละอองลอยคว้างอยู่กลางอากาศ กลิ่นไม้เก่าและเหงื่อคลุ้งไปทั่วบริเวณ

“เริ่มจากพื้นฐานก่อน” ไคโตะสั่ง “ท่าทางการจับดาบที่ถูกต้อง การทรงตัวที่มั่นคง การฟันดาบที่แม่นยำ”

ฮานะพยายามทำตามคำแนะนำของไคโตะ แต่ร่างกายของเธอกลับไม่เป็นใจ เธอรู้สึกเกร็งและไม่คล่องแคล่ว

“ไม่! ไม่ใช่แบบนั้น!” ไคโตะตะคอก “จับดาบให้แน่นกว่านี้! กางขาให้กว้างกว่านี้! มองเป้าหมาย!”

ฮานะกัดฟัน พยายามอย่างหนักที่จะทำตามคำสั่งของไคโตะ แต่ยิ่งเธอพยายามมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองทำไม่ได้ดีพอ

ผมสัมผัสได้ถึงความผิดหวังของฮานะ 「อย่าท้อแท้นะ」 ผมกระซิบในใจ 「ฉันจะช่วยเธอ」

ผมเริ่มส่งพลังงานมานาเล็กน้อยให้กับฮานะ ช่วยให้เธอรู้สึกแข็งแกร่งและมั่นคงขึ้น

“เอ๊ะ?” ฮานะอุทาน “ทำไมหนูถึงรู้สึก… แข็งแกร่งขึ้น?”

ไคโตะขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้น?”

“ไม่รู้สิคะ” ฮานะตอบ “แต่หนูรู้สึกว่าหนูสามารถทำได้ดีกว่านี้”

ฮานะตั้งสมาธิและเริ่มฟันดาบอีกครั้ง คราวนี้เธอฟันได้อย่างแม่นยำและทรงพลังมากขึ้น

ไคโตะเบิกตากว้าง “ไม่น่าเชื่อ… พัฒนาเร็วขนาดนี้เชียวเหรอ?”

บททดสอบแห่งความกล้า

การฝึกดำเนินไปอย่างเข้มข้นตลอดทั้งวัน ฮานะแทบไม่มีเวลาพักหายใจ ไคโตะเคี่ยวเข็ญเธออย่างหนักหน่วง แต่ฮานะก็ไม่ยอมแพ้ เธอกัดฟันสู้ต่อไป แม้ว่าร่างกายของเธอจะปวดเมื่อยไปทั้งตัวก็ตาม

ในช่วงเย็น ขณะที่ฮานะกำลังนั่งพักเหนื่อยอยู่ที่ *engawa* ของ *dojo* ไคโตะก็เดินเข้ามาหาเธอ

“วันนี้เธอทำได้ดีมาก” ไคโตะกล่าว “แต่การฝึกยังไม่จบแค่นี้ พรุ่งนี้เราจะเริ่มฝึก *kata* ขั้นสูง”

ฮานะพยักหน้า “ค่ะ หนูจะพยายามให้ดีที่สุด”

ไคโตะมองฮานะด้วยสายตาที่อ่อนโยนลง “เธอมีพรสวรรค์นะ ฮานะ แต่พรสวรรค์อย่างเดียวไม่พอ เธอต้องมีความมุ่งมั่นและความกล้าหาญด้วย”

ฮานะเงยหน้าขึ้นมองไคโตะ “ความกล้าหาญ… เหรอคะ?”

“ใช่” ไคโตะตอบ “ความกล้าหาญที่จะเผชิญหน้ากับความกลัว ความกล้าหาญที่จะลุกขึ้นสู้เมื่อล้มลง ความกล้าหาญที่จะปกป้องสิ่งที่สำคัญ”

ฮานะเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “หนูจะมีความกล้าหาญให้ได้ค่ะ”

「เธอเริ่มเข้าใจแล้ว」 ผมคิด 「เธอเริ่มที่จะเติบโตขึ้น」

เงาแห่งความมืด

ในขณะที่ฮานะกำลังฝึกฝนอย่างหนัก พลังงานมืดมิดก็เริ่มคืบคลานเข้ามาใกล้เมืองซากุระมากขึ้น ผมสัมผัสได้ถึงมัน มันแข็งแกร่งและชั่วร้ายกว่าที่เคย

“ฮานะ!” ผมเตือน “ระวังตัวด้วย พลังงานมืดมิดกำลังเข้ามาใกล้แล้ว”

ฮานะขมวดคิ้ว “พลังงานมืดมิด… เหรอคะ?”

“ใช่” ผมตอบ “มันอันตรายมาก เธอต้องระวังตัวให้ดี”

ฮานะพยักหน้า “หนูจะระวังตัวค่ะ”

ผมรู้ว่าฮานะจะต้องเผชิญหน้ากับความท้าทายที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม และผมจะต้องอยู่เคียงข้างเธอ เพื่อปกป้องเธอและช่วยเหลือเธอให้เอาชนะความมืดมิด

แต่ผมก็รู้ด้วยว่า การต่อสู้ครั้งนี้จะไม่ง่ายอย่างที่คิด

The scent of cherry blossoms filled the air, a stark contrast to the grim determination settling in Hana's eyes.

The bells of a distant *matsuri* (festival) drifted on the wind, a bittersweet reminder of the peace they were fighting to preserve.