นิทานหมาป่ากับนกกระสา: สอนใจเรื่องความกตัญญู

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหมาป่าตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในป่าใหญ่ มันเป็นหมาป่าที่แข็งแรงและฉลาดแกมโกง

วันหนึ่ง ขณะที่หมาป่ากำลังกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย งั่ม งั่ม มันก็เผลอกลืนกระดูกชิ้นใหญ่ลงไป อึก

หมาป่าติดกระดูก

กระดูกชิ้นนั้นติดอยู่ที่คอของหมาป่า ทำให้มันเจ็บปวดและหายใจลำบาก โฮ่ง! โฮ่ง!

หมาป่าพยายามที่จะเอามันออก แต่ก็ไม่สำเร็จ มันร้องครวญครางด้วยความทรมาน

การขอความช่วยเหลือ

ด้วยความสิ้นหวัง หมาป่าจึงตัดสินใจที่จะขอความช่วยเหลือจากสัตว์ตัวอื่น มันเดินโซเซไปตามทาง

ในที่สุด มันก็พบกับนกกระสาตัวหนึ่ง นกกระสาเป็นนกที่มีคอยาวและจะงอยปากแหลมคม

“ท่านนกกระสา ช่วยข้าด้วย กระดูกติดคอข้า ข้าเจ็บมาก” หมาป่าร้องขอ

นกกระสาให้ความช่วยเหลือ

นกกระสารู้สึกสงสารหมาป่า มันจึงตกลงที่จะช่วยเหลือ แม้ว่ามันจะรู้ว่าหมาป่าเป็นสัตว์ที่ดุร้ายก็ตาม

นกกระสาค่อยๆ สอดจะงอยปากยาวๆ เข้าไปในคอของหมาป่า จึ้ก แล้วคีบกระดูกชิ้นนั้นออกมา

“แฮ่ก แฮ่ก ขอบคุณท่านมาก ท่านนกกระสา” หมาป่ากล่าวด้วยความโล่งอก

การตอบแทนของหมาป่า

นกกระสาคิดว่าหมาป่าจะตอบแทนบุญคุณ แต่หมาป่ากลับมองหน้านกกระสาด้วยสายตาแปลกๆ

“ท่านนกกระสา ท่านควรจะขอบคุณข้ามากกว่านะ” หมาป่าพูดเสียงเย็น

“ขอบคุณเรื่องอะไรหรือ?” นกกระสาถามด้วยความสงสัย

“ท่านสอดหัวเข้าไปในปากข้า แล้วข้าก็ไม่ได้กัดหัวท่านขาด ท่านควรจะดีใจที่รอดชีวิตไปได้มากกว่านะ” หมาป่าตอบ

นกกระสารู้สึกเสียใจมากที่ช่วยเหลือหมาป่า มันไม่เคยคิดเลยว่าหมาป่าจะเป็นคนอกตัญญูเช่นนี้

บทเรียนและข้อคิด

นกกระสาบินจากไป ปล่อยให้หมาป่าอยู่เพียงลำพังในป่าใหญ่

นับแต่นั้นมา นกกระสาก็ระมัดระวังในการช่วยเหลือผู้อื่นมากขึ้น มันเรียนรู้ที่จะสังเกตลักษณะนิสัยของคนก่อนที่จะตัดสินใจช่วยเหลือ

และหมาป่า? มันก็ยังคงเป็นหมาป่าที่เห็นแก่ตัวและอกตัญญูต่อไป

แต่เด็กๆ จำไว้นะลูก การเป็นคนดี มีน้ำใจ เป็นสิ่งที่ดีเสมอ แต่ต้องรู้จักเลือกคบคน และอย่าคาดหวังผลตอบแทนจากทุกคนที่เราช่วยเหลือ

หลับฝันดีนะจ๊ะคนเก่ง ราตรีสวัสดิ์