พันธสัญญา... คิโยมิสึ
ยูโตะรู้สึกถึงความหวังที่กำลังลุกโชนขึ้นในใจของเขา 「นี่คือจุดเริ่มต้น… จุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงทุกสิ่ง」 เขาคิด
แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องลงมาบนใบหน้าของเขา แสงสีทองอบอุ่นแตะต้องผิว ราวกับเป็นการปลุกให้ตื่นจากภวังค์ เขาสูดลมหายใจลึก กลิ่นดินและใบไม้ชื้นๆ เข้ามาปะทะจมูก เสียงนกร้องเซ็งแซ่ดังอยู่รอบตัว มันเป็นเช้าวันใหม่… อีกครั้ง
“ยูโตะ… เป็นอะไรไป?” เสียงอายาเมะดังขึ้นข้างๆ เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย มองมาที่เขาด้วยความเป็นห่วง
“เปล่า… ไม่มีอะไร” ยูโตะตอบ “แค่รู้สึกว่า… เราต้องรีบไปที่คิโยมิสึให้เร็วที่สุด”
อายาเมะพยักหน้า “เข้าใจแล้ว… งั้นไปกันเถอะ”
สู่เมืองแห่งสายน้ำ
การเดินทางสู่เมืองคิโยมิสึเป็นไปอย่างราบรื่น อายาเมะยังคงฝึกฝนวิถีดาบให้ยูโตะอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าเขาจะยังคงเงอะงะอยู่บ้าง แต่ก็เริ่มจับจังหวะการเคลื่อนไหวได้บ้างแล้ว
“ตั้งสติ… หายใจเข้าลึกๆ แล้วปล่อยออกมา” อายาเมะสอน “จงรวมจิตใจเป็นหนึ่งเดียวกับดาบ… *Ken Zen Ichinyo* (剣禅一如)”
ยูโตะพยายามทำตามคำแนะนำของอายาเมะ เขากำดาบไม้แน่น หายใจเข้าลึกๆ แล้วจินตนาการว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของดาบ เสียงลมหวีดหวิวผ่านใบหู ความรู้สึกสงบเริ่มแผ่ซ่านไปทั่วร่าง
ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง… คล้ายกับพลังงานที่ไหลเวียนอยู่ภายในร่างกายของเขา 「นี่คือ… พลังเวทย์ (Mana)?」 เขาคิดอย่างตื่นเต้น
“ดีขึ้นแล้ว… แต่ยังต้องฝึกอีกมาก” อายาเมะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่แววตาของเธอกลับฉายแววชื่นชมเล็กน้อย
ระหว่างทาง ยูโตะสังเกตเห็นต้นซากุระที่กำลังออกดอกบานสะพรั่ง ต้นไม้แต่ละต้นเต็มไปด้วยดอกสีชมพูอ่อน ราวกับเป็นพรมที่ปูลาดไปทั่วพื้นดิน
「ซากุระ…」 ยูโตะคิด “ในโลกเดิม ฉันไม่เคยสนใจพวกมันเลย… แต่ตอนนี้…”
เขาหยุดเดิน มองดอกซากุระด้วยความรู้สึกที่แตกต่างออกไป มันไม่ใช่แค่ดอกไม้ที่สวยงาม แต่มันเป็นสัญลักษณ์ของความหวัง การเริ่มต้นใหม่ และความงามที่ซ่อนอยู่ในโลกที่โหดร้าย
เมื่อพวกเขาเดินทางมาถึงเมืองคิโยมิสึ ยูโตะก็ต้องตกตะลึงกับความสวยงามของเมือง เมืองนี้ตั้งอยู่ริมแม่น้ำใสสะอาด มีบ้านเรือนไม้เก่าแก่เรียงรายอยู่สองฝั่งแม่น้ำ
“สวยจัง…” ยูโตะอุทาน
“ที่นี่คือคิโยมิสึ… เมืองแห่งสายน้ำ” อายาเมะกล่าว “เป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรืองด้วยการค้า และเป็นที่ซ่อนตัวของพวกเรามานาน”
การพบพาน... และการเผชิญหน้า
อายาเมะพา ยูโตะไปยังร้านน้ำชาเล็กๆ แห่งหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่ในตรอกซอยแคบๆ กลิ่นหอมของชาเขียวและขนมหวานลอยออกมาแตะจมูก
“ฮานะ… ฉันกลับมาแล้ว” อายาเมะพูดเสียงดัง
ทันทีที่สิ้นเสียง อายาเมะ เด็กสาวร่างเล็กผมสีน้ำตาลอ่อนก็วิ่งออกมาจากหลังร้าน เธอสวมชุดกิโมโนสีสันสดใส และมีรอยยิ้มที่สดใสราวกับแสงอาทิตย์
“อายาเมะ! ในที่สุดเธอก็กลับมา!” ฮานะตะโกนด้วยความดีใจ ก่อนจะหันมามองยูโตะด้วยความสงสัย “แล้ว… นี่ใคร?”
“นี่คือ ทาจิบานะ ยูโตะ… เขาคือ…” อายาเมะลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ “เพื่อนของฉัน”
ฮานะเบิกตากว้าง “เพื่อน!? อายาเมะมีเพื่อนด้วยเหรอเนี่ย!?”
อายาเมะหน้าแดงเล็กน้อย “อย่าเสียงดังสิ!”
ยูโตะยิ้มแหยๆ ให้กับฮานะ “ยินดีที่ได้รู้จักครับ… ผมชื่อยูโตะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันจ้ะ! ฉันชื่อทานากะ ฮานะ! เรียกฉันว่าฮานะก็ได้นะ!” ฮานะตอบด้วยรอยยิ้ม
บรรยากาศในร้านน้ำชาเต็มไปด้วยความอบอุ่นและเป็นกันเอง ฮานะชงชาเขียวและเสิร์ฟขนมหวานให้ยูโตะและอายาเมะ
“ยูโตะ… เธอช่วยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฮานะฟังหน่อยได้ไหม?” อายาเมะกระซิบ
ยูโตะพยักหน้า และเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฮานะฟัง ตั้งแต่การรีเซ็ตเวลา ความสามารถในการมองเห็นสถานะ ไปจนถึงแผนการโค่นล้มจักรวรรดิ
ฮานะฟังอย่างตั้งใจ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จากความสงสัยกลายเป็นความตกตะลึง จากความตกตะลึงกลายเป็นความเชื่อมั่น
“ไม่น่าเชื่อ…” ฮานะพึมพำ “เรื่องแบบนี้… มันเหมือนในการ์ตูนเลย!”
“ผมรู้ว่ามันฟังดูเหลือเชื่อ… แต่ผมสาบานได้ว่ามันเป็นเรื่องจริง” ยูโตะตอบ
“ฉันเชื่อเธอ… อายาเมะไม่เคยพาใครมาที่นี่… แสดงว่าเธอต้องเชื่อมั่นในตัวเธอมาก” ฮานะกล่าว “แล้วฉันจะช่วยพวกเธอได้ยังไง?”
ก่อนที่ยูโตะจะได้ตอบ จู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นจากหน้าประตู
“อายาเมะ… ในที่สุดฉันก็เจอเธอแล้ว!”
ยูโตะหันไปมองตามเสียง ชายหนุ่มร่างสูงผมสีดำสนิทกำลังยืนอยู่หน้าประตู เขาสวมชุดนักดาบสีดำ และมีดาบคาตานะเหน็บไว้ข้างเอว ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
“เคนจิ…” อายาเมะพึมพำ
“แกมาทำอะไรที่นี่?” อายาเมะถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ฉันมาพาเธอกลับไป… กลับไปอยู่กับฉัน” เคนจิตอบ “อย่าไปยุ่งกับพวกกบฏพวกนั้นเลย… พวกมันจะพาเธอไปสู่ความตาย”
“ฉันตัดสินใจแล้ว… ฉันจะอยู่กับยูโตะ” อายาเมะตอบอย่างเด็ดเดี่ยว
“ยูโตะ… งั้นเหรอ?” เคนจิหันมามองยูโตะด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความดูถูก “แกเป็นใครกัน… ถึงกล้ามายุ่งกับอายาเมะของฉัน”
Status: Tachibana Yuuto (ทาจิบานะ ยูโตะ)
Level: 1
HP: 50/50
MP: 10/10
Strength: 5
Agility: 7
Intelligence: 10
Luck: ?
Skills: Adaptation (Level 2), Basic Kenjutsu (Level 1)
ดาบ... และพันธสัญญา
ยูโตะรู้สึกถึงแรงกดดันที่แผ่ออกมาจากเคนจิ เขาเป็นนักดาบที่มีฝีมือ… และเขาก็เป็นศัตรู
「ต้องทำอะไรสักอย่าง…」 ยูโตะคิด 「ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายอายาเมะ」
“ฉันไม่รู้ว่านายเป็นใคร… แต่ถ้าคิดจะทำร้ายอายาเมะ… ฉันจะไม่ยอม” ยูโตะพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
เคนจิหัวเราะเยาะ “แกเนี่ยนะ… จะปกป้องเธอ?”
“ฉันจะปกป้องทุกคนที่ฉันรัก” ยูโตะตอบ
“น่าสนใจ…” เคนจิพูด “งั้นมาพิสูจน์ให้ฉันเห็นสิ… ว่าแกคู่ควรกับอายาเมะ”
เคนจิชักดาบออกมาจากฝัก แสงสีเงินวาววับสะท้อนกับแสงอาทิตย์
“ถ้าแกชนะฉันได้… ฉันจะยอมรับแก” เคนจิกล่าว “แต่ถ้าแกแพ้… แกต้องไปจากอายาเมะ”
ยูโตะกลืนน้ำลายลงคอ เขารู้ว่าเขาไม่มีทางชนะเคนจิได้… แต่เขาจะไม่ยอมแพ้
“ตกลง…” ยูโตะตอบ “ฉันจะสู้”
อายาเมะพยายามห้ามยูโตะ “ยูโตะ… อย่าสู้เลย… นายไม่มีทางชนะเคนจิได้”
“ฉันรู้…” ยูโตะตอบ “แต่ฉันต้องทำ”
ยูโตะหยิบดาบไม้ขึ้นมา กำมันไว้แน่นในมือ เขาจ้องมองไปที่เคนจิด้วยสายตาที่มุ่งมั่น
“มาเริ่มกันเลย…” ยูโตะพูด
เคนจิพุ่งเข้าใส่ยูโตะด้วยความเร็วสูง ดาบของเขาฟาดฟันลงมาอย่างรวดเร็วและรุนแรง
ยูโตะพยายามป้องกันตัวเอง แต่ด้วยทักษะวิถีดาบขั้นพื้นฐานของเขา เขาไม่สามารถต้านทานการโจมตีของเคนจิได้
ดาบของเคนจิฟาดเข้าที่ดาบไม้ของยูโตะอย่างจัง ดาบไม้แตกหักเป็นสองท่อน
ยูโตะล้มลงไปกองกับพื้น เขาเจ็บปวด… แต่เขาจะไม่ยอมแพ้
“ยอมแพ้ซะเถอะ… แกไม่มีทางชนะฉันได้” เคนจิพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย
ยูโตะเงยหน้าขึ้นมองเคนจิ เขาจ้องมองไปที่ดวงตาของเคนจิด้วยสายตาที่แน่วแน่
“ฉันจะไม่ยอมแพ้…” ยูโตะตอบ “ฉันจะสู้จนถึงที่สุด”
ทันใดนั้น ยูโตะก็รู้สึกถึงพลังงานที่ไหลเวียนอยู่ภายในร่างกายของเขา พลังเวทย์ (Mana) ของเขาเริ่มพลุ่งพล่าน
「ฉันต้องใช้มัน… ฉันต้องใช้พลังของฉัน」 ยูโตะคิด
ยูโตะลุกขึ้นยืนอีกครั้ง เขาหลับตาลง และรวบรวมสมาธิ
“Adaptation…” ยูโตะพึมพำ
เมื่อเขาลืมตาขึ้น ดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีทอง
“ฉันจะชนะ…” ยูโตะพูด
สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้น… ไม่มีใครคาดคิด