จุดจบกระดาน

อาโออิกัดริมฝีปากแน่น “ฉันไม่รู้… แต่ฉันรู้สึกว่า… มีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น”

ความเงียบเข้าปกคลุม *จิเอะ โนะ เท็มปุรุ* ราวกับความมืดมิดกำลังกลืนกินทุกสิ่งรอบตัว แสงจากคบเพลิงริบหรี่ส่องกระทบผนังหินโบราณ เผยให้เห็นร่องรอยแห่งกาลเวลาที่กัดกินความแข็งแกร่งของวิหารแห่งนี้

“เรียว…” โมโมะกระซิบเสียงแผ่วเบา “ฉันกลัว”

เรียวสูดลมหายใจลึก เขาหลับตาลงครู่หนึ่งเพื่อรวบรวมสมาธิ จากนั้นจึงเปิดเปลือกตาขึ้น ดวงตาของเขาแน่วแน่และเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น “ไม่ต้องกลัว โมโมะ ผมจะปกป้องพวกคุณเอง”

ทันใดนั้น พื้นดินก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงราวกับเกิดแผ่นดินไหว หนังสือบนชั้นวางล้มระเนระนาด ฝุ่นละอองฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ

“เกิดอะไรขึ้น!?” อาโออิอุทาน

จากใจกลางวิหาร แสงสีดำทะมึนส่องสว่างวาบขึ้น มันแผ่ขยายออกไปอย่างรวดเร็ว กลืนกินทุกสิ่งในเส้นทางของมัน

“นั่นมัน… มานาหมากรุก?” เรียวพึมพำอย่างตกตะลึง

แสงสีดำรวมตัวกันเป็นรูปร่าง รูปร่างนั้นค่อยๆ ชัดเจนขึ้น… มันคือ *กระดานหมากรุก* ขนาดมหึมา ลอยอยู่กลางอากาศ ตัวหมากแต่ละตัวส่องแสงสีแดงก่ำราวกับมีชีวิต

“ในที่สุด… ก็ได้เวลาเล่นเกมสุดท้ายแล้ว” เสียงทุ้มต่ำก้องกังวานไปทั่ววิหาร มันมาจาก *กระดานหมากรุก* นั้นเอง

บทที่ 1: เกมสุดท้าย

“「*กระดานหมากรุก… ที่มีชีวิต*」” เรียวคิดในใจ “「*มันคือต้นกำเนิดของคำสาปทั้งหมด*」”

*กระดานหมากรุก* หัวเราะเสียงดังก้องกังวาน “ถูกต้องแล้ว เรียว คิโยมิสึ ฉันคือผู้สร้างทุกสิ่ง ฉันคือผู้กำหนดโชคชะตาของเชสส์เทเรีย!”

“ทำไม? ทำไมนายถึงทำแบบนี้?” เรียวถามด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว

*กระดานหมากรุก* ตอบ “เพื่อความสมบูรณ์แบบ! เพื่อสร้างโลกที่ทุกสิ่งเป็นไปตามกฎเกณฑ์ที่ฉันกำหนด! โลกที่ไม่มีความวุ่นวาย! โลกที่ไม่มีความผิดพลาด!”

“แต่นั่นมันไม่ใช่โลก! มันคือคุก!” เรียวตะโกน “นายกำลังพรากอิสระของทุกคนไป!”

*กระดานหมากรุก* เงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา “อิสระ… คือภาพลวงตา โชคชะตา… คือความจริง”

“ผมไม่เชื่อ!” เรียวประกาศ “ผมจะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของผมเอง! และผมจะปลดปล่อยทุกคนจากคำสาปของนาย!”

เรียวก้าวไปข้างหน้า เขาชักดาบ *คุโระ* ออกจากฝัก ดาบสีดำขลับส่องแสงวาววับภายใต้แสงสีดำของ *กระดานหมากรุก*

“มาเริ่มเกมกันเลย!” เรียวคำราม

*กระดานหมากรุก* สั่ง “กำจัดเขา!”

ตัวหมากบนกระดานเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว พวกมันพุ่งเข้าใส่เรียวด้วยความเร็วสูง

เรียวใช้สกิล ‘วิสัยทัศน์หมากรุก Lv. 3’ เพื่อคาดการณ์การเคลื่อนไหวของศัตรู เขากระโดดหลบหลีกการโจมตีได้อย่างแม่นยำ จากนั้นจึงใช้สกิล ‘การเคลื่อนไหวเงา’ เพื่อพุ่งเข้าหาตัวหมากที่อยู่ใกล้ที่สุด

ด้วยดาบ *คุโระ* ในมือ เรียวฟาดฟันตัวหมากอย่างรวดเร็วและรุนแรง ตัวหมากแตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

“「*ผมต้องทำลายกระดานหมากรุกให้ได้*」” เรียวคิดในใจ “「*แต่… ผมจะทำยังไง?*」”

“เรียว! ระวัง!” อาโออิร้องเตือน

เรียวหันกลับไปมอง เขาเห็นว่า *กระดานหมากรุก* กำลังรวบรวมพลังงานจำนวนมหาศาล

“นี่คือจุดจบของแก!” *กระดานหมากรุก* คำราม

พลังงานระเบิดออกมาจาก *กระดานหมากรุก* มันพุ่งตรงเข้าใส่เรียวด้วยความเร็วสูง

เรียวไม่มีเวลาหลบหลีก เขาถูกพลังงานนั้นเข้าปะทะอย่างจัง ร่างของเขากระเด็นไปกระแทกกับผนังอย่างแรง

“เรียว!” โมโมะกรีดร้อง

เรียวล้มลงกับพื้น เขาเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส

“「*ไม่… ผมยังยอมแพ้ไม่ได้*」” เรียวคิดในใจ “「*ผมต้องปกป้องโมโมะ… ปกป้องอาโออิ… ปกป้องทุกคนในเชสส์เทเรีย*」”

เรียวพยายามลุกขึ้นยืน เขาเงยหน้าขึ้นมอง *กระดานหมากรุก* ด้วยสายตาที่แน่วแน่

บทที่ 2: แสงแห่งความหวัง

“「*ความเข้าใจกระดาน… ผมต้องใช้มันให้เป็นประโยชน์*」” เรียวคิดในใจ

เรียวหลับตาลง เขาพยายามใช้สกิล ‘ความเข้าใจกระดาน Lv. 2’ เพื่อวิเคราะห์จุดอ่อนของ *กระดานหมากรุก*

ภายในจิตใจของเรียว ปรากฏภาพกระดานหมากรุกขนาดใหญ่ ตัวหมากแต่ละตัวมีจุดสีแดงเล็กๆ ปรากฏอยู่

“「*จุดสีแดง… นั่นคือจุดอ่อนของมัน*」” เรียวคิดในใจ

เรียวเปิดตาขึ้น เขาพุ่งเข้าใส่ *กระดานหมากรุก* อีกครั้ง

“แกยังไม่ยอมแพ้อีกหรือ!?” *กระดานหมากรุก* คำราม

เรียวไม่ตอบ เขาเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วและแม่นยำ เขาหลบหลีกการโจมตีของตัวหมากได้อย่างง่ายดาย

จากนั้น เรียวก็พุ่งเข้าหาจุดอ่อนของ *กระดานหมากรุก* ที่เขาได้วิเคราะห์ไว้

ด้วยดาบ *คุโระ* ในมือ เรียวแทงเข้าไปที่จุดอ่อนนั้นอย่างแรง

*กระดานหมากรุก* กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด พลังงานสีดำที่แผ่ออกมาจากตัวมันเริ่มสั่นคลอน

“ไม่! ไม่! ฉันจะไม่ยอมแพ้!” *กระดานหมากรุก* ตะโกน

*กระดานหมากรุก* รวบรวมพลังงานทั้งหมดที่มีอยู่ มันพยายามที่จะกำจัดเรียวให้สิ้นซาก

“เรียว!” อาโออิร้องเตือน

อาโออิและโมโมะวิ่งเข้ามาช่วยเรียว พวกเธอใช้พลังทั้งหมดที่มีเพื่อปกป้องเขา

อาโออิใช้สกิล ‘แสงศักดิ์สิทธิ์’ เพื่อสร้างเกราะป้องกันให้เรียว

โมโมะใช้สกิล ‘การสนับสนุน’ เพื่อเพิ่มพลังโจมตีให้เรียว

ด้วยพลังของเพื่อนร่วมทาง เรียวรู้สึกถึงพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล

“ขอบคุณทุกคน!” เรียวตะโกน

เรียวรวบรวมพลังทั้งหมดที่มี เขาใช้สกิล ‘การควบคุมหมากรุก Lv. 1’ เพื่อควบคุมตัวหมากบนกระดาน

ตัวหมากบนกระดานหยุดเคลื่อนไหว พวกมันหันกลับไปโจมตี *กระดานหมากรุก* แทน

*กระดานหมากรุก* ตกตะลึง “ไม่! นี่มันอะไรกัน!?”

เรียวยิ้ม “นี่คือพลังแห่งมิตรภาพ! นี่คือพลังแห่งความเชื่อใจ! และนี่คือ… จุดจบของนาย!”

เรียวกระโดดขึ้นไปบน *กระดานหมากรุก* เขาชูดาบ *คุโระ* ขึ้นเหนือศีรษะ

“ลาก่อน!” เรียวคำราม

เรียวฟาดดาบลงบน *กระดานหมากรุก* อย่างแรง

*กระดานหมากรุก* แตกสลายเป็นผุยผง พลังงานสีดำทั้งหมดหายไป

ความเงียบเข้าปกคลุม *จิเอะ โนะ เท็มปุรุ* อีกครั้ง

เรียวล้มลงกับพื้น เขาหมดแรงอย่างสิ้นเชิง

อาโออิและโมโมะรีบเข้ามาประคองเรียว

“เรียว! คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” อาโออิถามด้วยความเป็นห่วง

เรียวยิ้ม “ผมสบายดี… เราทำสำเร็จแล้ว”

บทที่ 3: รุ่งอรุณใหม่

หลังจากที่ *กระดานหมากรุก* ถูกทำลาย คำสาปที่ปกคลุมเชสส์เทเรียก็สลายหายไป

ตัวหมากที่ถูกควบคุมกลับคืนสู่สภาวะปกติ พวกเขากลับมามีอิสระอีกครั้ง

สงครามระหว่างกองทัพดำและขาวสิ้นสุดลง ทั้งสองฝ่ายตกลงที่จะอยู่ร่วมกันอย่างสันติ

เรียว อาโออิ และโมโมะ กลายเป็นวีรบุรุษของเชสส์เทเรีย

“ขอบคุณนะ เรียว” อาโออิพูด “ขอบคุณที่ช่วยเชสส์เทเรีย”

เรียวยิ้ม “ผมไม่ได้ทำคนเดียว ทุกคนช่วยกัน”

โมโมะโผเข้ากอดเรียว “เรียว! ฉันดีใจมากที่คุณปลอดภัย!”

เรียวกอดโมโมะตอบ “ผมก็ดีใจที่ได้อยู่กับพวกคุณ”

“แล้วหลังจากนี้คุณจะทำยังไง?” อาโออิถาม

เรียวเงียบไปครู่หนึ่ง “ผม… ผมยังไม่รู้ แต่ผมรู้ว่าผมอยากจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ผมอยากจะแข็งแกร่งขึ้น ผมอยากจะปกป้องคนที่ผมรัก”

อาโออิมองเรียวด้วยสายตาที่อ่อนโยน “ฉันเชื่อว่าคุณทำได้”

เรียวมองกลับไปที่อาโออิ “ขอบคุณนะ อาโออิ”

ทันใดนั้น แสงสว่างจ้าก็ส่องลงมาจากท้องฟ้า

“เกิดอะไรขึ้น!?” โมโมะอุทาน

แสงสว่างค่อยๆ จางหายไป ปรากฏร่างของชายชราคนหนึ่ง

“ท่านคือ… ท่านเทพแห่งหมากรุก!?” อาโออิอุทานอย่างตกตะลึง

เทพแห่งหมากรุกยิ้ม “เรียว คิโยมิสึ เจ้าได้พิสูจน์แล้วว่าเจ้าคู่ควรที่จะเป็น ‘เจ้าชายดำ’ อย่างแท้จริง เจ้าได้เปลี่ยนแปลงโชคชะตาของเชสส์เทเรีย และเจ้าได้แสดงให้เห็นถึงพลังแห่งมิตรภาพและความเชื่อใจ”

เทพแห่งหมากรุกมองไปที่เรียว “ข้าจะให้รางวัลแก่เจ้า ข้าจะส่งเจ้ากลับไปยังโลกของเจ้า”

เรียวตกใจ “กลับไป… ที่ญี่ปุ่น?”

เทพแห่งหมากรุกพยักหน้า “ใช่แล้ว แต่ก่อนที่เจ้าจะกลับไป ข้ามีภารกิจสุดท้ายให้เจ้าทำ”

“ภารกิจ… อะไรหรือครับ?” เรียวถาม

เทพแห่งหมากรุกยิ้ม “เจ้าจะต้องไปช่วยโลกอื่นๆ ที่กำลังตกอยู่ในอันตราย โลกที่ถูกปกครองด้วยกฎของเกมต่างๆ”

เรียวตกตะลึง “โลก… อื่นๆ?”

เทพแห่งหมากรุกพยักหน้า “ใช่แล้ว โลกที่ถูกปกครองด้วยกฎของเกมต่างๆ เช่น โลกแห่งไพ่ โลกแห่งลูกเต๋า และโลกแห่ง…”

เทพแห่งหมากรุกหยุดพูด เขาหันไปมองที่ท้องฟ้า

“แต่ตอนนี้ เจ้าจะต้องกลับไปที่โลกของเจ้าก่อน เตรียมตัวให้พร้อม แล้วเมื่อถึงเวลา ข้าจะเรียกเจ้ากลับมาอีกครั้ง” เทพแห่งหมากรุกกล่าว

แสงสว่างส่องลงมาที่เรียว ร่างของเขาค่อยๆ เลือนหายไป

“ลาก่อนนะ เรียว!” อาโออิร้อง

“เจอกันใหม่นะ เรียว!” โมโมะร้อง

เรียวยิ้ม “ลาก่อนทุกคน… ผมจะกลับมา!”

เรียวหายตัวไป

อาโออิและโมโมะมองไปยังท้องฟ้าด้วยความหวัง

“เราจะรอคุณนะ เรียว” อาโออิพึมพำ

ณ กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น เรียวตื่นขึ้นมาบนเตียงของเขา

“「*ผม… กลับมาแล้ว*」” เรียวคิดในใจ

เรียวมองไปรอบๆ ห้อง เขาเห็นหนังสือหมากรุกวางอยู่บนโต๊ะ

“「*ผมจะต้องแข็งแกร่งขึ้น ผมจะต้องเตรียมตัวให้พร้อม สำหรับภารกิจต่อไป*」” เรียวคิดในใจ

เรียวหยิบหนังสือหมากรุกขึ้นมา เขาเปิดมันออก

“「*ผมจะเป็นแชมป์หมากรุกโลกให้ได้ และผมจะช่วยโลกอื่นๆ ที่กำลังตกอยู่ในอันตราย*」” เรียวคิดในใจ

เรียวยิ้ม

การผจญภัยของเรียว คิโยมิสึ… เพิ่งเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น