แสงแห่งพันธสัญญา
เงามรณะ
“การต่อสู้ที่แท้จริงเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น!”
เสียงของเทพจันทราดังก้องในหัวของผม ก่อนที่เหตุการณ์รอบตัวจะกลับสู่ความเป็นจริง
ทันใดนั้น พื้นดินก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ราวกับแผ่นดินไหว แต่ไม่ใช่… มันเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังจะผุดขึ้นมาจากใต้ดิน
“อิทสึกิ! ระวัง!” เสียงอะคาริ-จังดังขึ้น
ผมรีบหันไปมองตามเสียงเรียกของเธอ และสิ่งที่ผมเห็นก็ทำให้ผมขนลุกซู่
จากใต้ดิน ร่างขนาดมหึมาค่อยๆ โผล่ขึ้นมา มันเป็นร่างของชายในชุดคลุมสีดำ แต่ตอนนี้ร่างกายของเขากลับใหญ่โตขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า ดวงตาสีแดงก่ำจ้องมองมาที่เรา ราวกับจะกลืนกินทุกสิ่ง
「เกิดอะไรขึ้น? ชายคนนั้น… หรือว่าเขาคือคนที่เทพจันทราเตือน?」
“ฮ่าๆๆ! ในที่สุดข้าก็มาถึงจุดนี้ จุดที่พลังของเทพโบราณจะไหลเวียนในร่างข้า!” ชายร่างยักษ์หัวเราะเสียงดังก้อง
“แกเป็นใครกันแน่?” ผมถามออกไป แม้ในใจจะหวาดกลัว
“ข้าคือผู้ที่จะนำความมืดมิดมาสู่โลกใบนี้! ข้าคือจุดจบ!” เขาคำราม
「ไม่ดีแน่… เขาแข็งแกร่งเกินไป」
“ริน ถอยไปก่อน! ฉันกับอะคาริ-จังจะรับมือเอง!” ผมบอกริน
“ไม่! ฉันจะไม่ทิ้งนาย!” รินตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“แต่…”
“ไม่มีแต่! เราจะสู้ไปด้วยกัน!” รินพูดพร้อมกับชี้ดาบคาตานะไปที่ชายร่างยักษ์
ผมมองหน้าริน และเห็นแววตาที่มุ่งมั่นของเธอ 「เธอจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ แน่」
“เข้าใจแล้ว… งั้นเรามาสู้ไปด้วยกัน!” ผมพูดพร้อมกับกำหมัดแน่น
อะคาริ-จังพยักหน้า “แน่นอน! เราจะปกป้องทุกคน!”
“ฮึ! คิดว่าจะสู้ข้าได้งั้นรึ? ช่างน่าขัน!” ชายร่างยักษ์พูดพร้อมกับยกมือขึ้น
“จงหายไปในความมืดมิด!”
พลังงานมืดมิดพุ่งตรงมาที่เราทั้งสาม
แสงดาบ
“ริน! ใช้ Kenjutsu (剣術)!” ผมตะโกน
รินพยักหน้า และรวบรวมสมาธิ
“Ittō-ryū Iai: Shishi Rendan (一刀流 居合：獅子連弾)!” รินตะโกน และพุ่งตัวไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง
ดาบคาตานะของเธอเปล่งแสงสีทองออกมา
「สุดยอด… นี่คือพลังที่แท้จริงของริน」
รินฟันดาบออกไปอย่างรวดเร็ว พลังงานมืดมิดถูกฟันออกเป็นเสี่ยงๆ
“อะไรกัน?!” ชายร่างยักษ์อุทานด้วยความตกใจ
“ยังไม่จบแค่นี้!” รินตะโกน และฟันดาบออกไปอีกครั้ง
“Hiryū Gekizoku (飛龍撃賊)!”
ดาบของเธอพุ่งตรงไปที่ชายร่างยักษ์ ราวกับมังกรที่กำลังบินทะยาน
ชายร่างยักษ์ยกมือขึ้นเพื่อป้องกัน แต่ก็ไม่ทัน ดาบของรินฟันเข้าที่แขนของเขา
“อ๊าก!” ชายร่างยักษ์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
「ได้ผล! รินสามารถทำร้ายเขาได้!」
“อะคาริ-จัง! โจมตีด้วย Mahō (魔法)!” ผมตะโกน
“รับทราบ!” อะคาริ-จังตอบ และร่ายเวทมนตร์
“Fireball (火球)!”
ลูกบอลเพลิงขนาดใหญ่พุ่งตรงไปที่ชายร่างยักษ์
ชายร่างยักษ์พยายามหลบ แต่ก็ไม่พ้น ลูกบอลเพลิงระเบิดใส่เขา
“อ๊าก!” เขาคำรามอีกครั้ง
“เยี่ยมมาก! อะคาริ-จัง!” ผมชมเธอ
“ขอบคุณค่ะ! แต่เรายังประมาทไม่ได้นะคะ!” อะคาริ-จังเตือน
“รู้แล้ว… ต่อไปเป็นตาฉันบ้าง!” ผมพูด และรวบรวมพลัง
「ฉันต้องช่วยรินกับอะคาริ-จังให้ได้ ฉันต้องปกป้องทุกคน」
ผมหลับตาลง และสัมผัสได้ถึงพลังงานที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของผม
「นี่คือ Ēteru Sōsa (エーテル操作)… พลังที่ฉันสามารถควบคุมได้」
ผมเปิดตาขึ้น และมองไปที่ริน
“ริน… ส่งพลังให้ฉัน!” ผมบอกเธอ
รินมองมาที่ผมด้วยความสงสัย “พลัง?”
“ใช่… ฉันจะเพิ่มพลังให้เธอได้!” ผมตอบ
รินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายเธอก็พยักหน้า
“เข้าใจแล้ว… ฉันจะเชื่อใจนาย!”
รินจับมือของผม และส่งพลังของเธอมาให้ผม
ผมรู้สึกถึงพลังที่ไหลเวียนเข้ามาในร่างกายของผม มันเป็นพลังที่มหาศาล และทำให้ผมรู้สึกแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม
Status: Kazehaya Itsuki
Level: 12
Skills: Kantei (鑑定) [กลาง], Ēteru Sōsa (エーテル操作) [กลาง], Iryō (医療) [เริ่มต้น], Kakuremi (隠れ身) [เริ่มต้น]
“ขอบคุณนะ ริน…” ผมพูด
“ไม่เป็นไร… รีบจัดการเขาเถอะ!” รินตอบ
ผมพยักหน้า และหันไปเผชิญหน้ากับชายร่างยักษ์
“ถึงตาฉันแล้ว!” ผมตะโกน
พันธสัญญา
ผมยกมือขึ้น และรวบรวมพลัง Ēteru Sōsa (エーテル操作)
“ฉันจะเพิ่มพลังให้ริน!” ผมพูด
พลังงานสีทองพุ่งตรงไปที่ริน
“อะไรกัน?!” รินอุทานด้วยความตกใจ
“ลองดูสิ! พลังของเธอจะเพิ่มขึ้น!” ผมบอก
รินพยักหน้า และกำดาบคาตานะแน่น
“Ittō-ryū Iai: Shishi Rendan (一刀流 居合：獅子連弾)!” รินตะโกน และพุ่งตัวไปข้างหน้าอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้ พลังของเธอแข็งแกร่งกว่าเดิมมาก ความเร็วของเธอเพิ่มขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อ ดาบของเธอเปล่งแสงสีทองออกมาอย่างเจิดจ้า
“เป็นไปไม่ได้!” ชายร่างยักษ์อุทาน
รินฟันดาบออกไปอย่างรวดเร็ว ดาบของเธอผ่าร่างของชายร่างยักษ์ออกเป็นสองส่วน
“อ๊าก!” ชายร่างยักษ์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และร่างของเขาก็ค่อยๆ สลายหายไป
“สำเร็จแล้ว…” ผมพูดด้วยความเหนื่อยล้า
รินหันมามองผม และยิ้มให้
“ขอบคุณนะ อิทสึกิ… นายช่วยฉันไว้” รินพูด
“ไม่เป็นไร… เราเป็นเพื่อนกันนี่นา” ผมตอบ และยิ้มกลับไป
อะคาริ-จังวิ่งเข้ามาหาเราทั้งสองคน
“สุดยอดไปเลย! อิทสึกิ! ริน!” อะคาริ-จังชม
“ขอบคุณนะ อะคาริ-จัง… เธอเองก็เก่งเหมือนกัน” ผมบอกเธอ
“เอ๋? ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ!” อะคาริ-จังตอบด้วยความเขินอาย
ผมมองไปรอบๆ หมู่บ้าน ตอนนี้ทุกอย่างกลับคืนสู่สภาพเดิมแล้ว ผู้คนเริ่มออกมาจากที่หลบภัย และมองมาที่เราด้วยความขอบคุณ
“เราทำสำเร็จแล้ว…” ผมพูด
“ใช่… เราปกป้องทุกคนได้แล้ว” รินตอบ
“แต่…” อะคาริ-จังพูด “เราจะทำยังไงต่อไป?”
“นั่นสินะ…” ผมพูด “องค์กรเงายังคงอยู่ และพวกเขาอาจจะกลับมาอีกเมื่อไหร่ก็ได้”
“เราต้องแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม” รินพูด
“ใช่… เราต้องเตรียมพร้อมสำหรับทุกสิ่ง” ผมตอบ
ทันใดนั้นเอง รินก็เดินเข้ามาใกล้ผม และจ้องมองมาที่ผมด้วยสายตาที่จริงจัง
“อิทสึกิ…” รินพูด
“มีอะไรเหรอ ริน?” ผมถาม
“ฉัน… ฉันมีเรื่องอยากจะบอกนาย” รินพูด
“เรื่องอะไร?” ผมถามด้วยความสงสัย
รินสูดหายใจเข้าลึกๆ และพูดออกมา
“ฉัน… ฉันชอบนาย”
「เอ๋?」
ผมตกตะลึงกับคำพูดของริน ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเธอจะรู้สึกแบบนี้กับผม
“ริน…” ผมพูด
“ฉันรู้ว่ามันอาจจะเร็วเกินไป แต่ฉันไม่อยากเก็บความรู้สึกนี้ไว้อีกต่อไป” รินพูด
“ฉัน… ฉันก็…” ผมพูด
ผมไม่รู้จะพูดอะไรดี ผมสับสนและประหลาดใจ
“ไม่เป็นไร… ถ้านายไม่รู้สึกเหมือนกัน” รินพูด และหันหน้าหนี
ผมจับมือของริน และดึงเธอเข้ามาใกล้
“ฉันก็ชอบเธอเหมือนกัน ริน” ผมพูด
รินเงยหน้าขึ้นมองผมด้วยความตกใจ
“จริงเหรอ?” เธอถาม
“อืม… จริงสิ” ผมตอบ และยิ้มให้เธอ
รินยิ้มกลับมาให้ผม และโผเข้ากอดผม
“ขอบคุณนะ อิทสึกิ” รินพูด
ผมกอดตอบริน และรู้สึกถึงความอบอุ่นในหัวใจของผม
“ไม่เป็นไร… ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ” ผมพูด
แสงสว่าง
หลายวันผ่านไป หมู่บ้านค่อยๆ กลับคืนสู่ความสงบสุข ผู้คนเริ่มกลับมาใช้ชีวิตตามปกติ
ผม ริน และอะคาริ-จัง ยังคงฝึกฝนและพัฒนาตัวเองต่อไป เราต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้น เพื่อที่จะปกป้องทุกคนจากภัยคุกคามที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคต
ผมได้เรียนรู้ที่จะควบคุมพลัง Ēteru Sōsa (エーテル操作) ได้ดีขึ้น และผมก็สามารถเพิ่มพลังให้รินและอะคาริ-จังได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น
รินก็ฝึกฝน Kenjutsu (剣術) ของเธออย่างหนัก และเธอก็แข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมมาก
อะคาริ-จังก็ฝึกฝน Mahō (魔法) ของเธออย่างต่อเนื่อง และเธอก็สามารถใช้เวทมนตร์ได้หลากหลายมากขึ้น
เราทั้งสามคนกลายเป็นทีมที่แข็งแกร่ง และเราก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับทุกสิ่ง
วันหนึ่ง เทพจันทราก็ปรากฏตัวต่อหน้าเราอีกครั้ง
“พวกเจ้าทำได้ดีมาก” เทพจันทราพูด
“ขอบคุณค่ะ ท่านเทพจันทรา” ผมตอบ
“แต่การต่อสู้ของพวกเจ้ายังไม่จบ” เทพจันทราพูดต่อ “องค์กรเงายังคงมีอำนาจ และพวกมันจะกลับมาอีกแน่นอน”
“พวกเราทราบดีค่ะ” รินตอบ
“จงจำไว้ว่า พันธสัญญาของพวกเจ้าคือแสงสว่างที่จะนำทางพวกเจ้าไปสู่ชัยชนะ” เทพจันทราพูด
“พวกเราจะไม่มีวันลืมค่ะ” ผมตอบ
เทพจันทรายิ้มให้เรา และค่อยๆ สลายหายไป
ผมมองหน้าริน และอะคาริ-จัง
“เรามาสู้ไปด้วยกันเถอะ!” ผมพูด
“แน่นอน!” รินตอบ
“ค่ะ!” อะคาริ-จังตอบ
เราทั้งสามคนจับมือกัน และมองไปยังอนาคต
อนาคตที่เต็มไปด้วยความหวัง และความกล้าหาญ
อนาคตที่เราจะสร้างไปด้วยกัน