จันทราดับ

“ผู้มาเยือนเอ๋ย… เจ้ามีสิ่งใดปรารถนา?” เสียงทุ้มนุ่มก้องกังวานไปทั่วบริเวณวัดโบราณ ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก

“เทพจันทรา… ผมมาเพื่อขอความช่วยเหลือเกี่ยวกับแหวนพันธสัญญา และริน… คุซานางิ รินครับ”

ร่างเงาโปร่งแสงค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้ แสงจันทร์ส่องลอดผ่านร่างนั้น ราวกับเป็นภาพลวงตา “ข้าสัมผัสได้ถึงพลังของแหวน… และโชคชะตาที่ผูกพันเจ้าทั้งสอง”

อะคาริ-จังเงยหน้าขึ้นมองเทพจันทราด้วยความเคารพ “ท่านเทพ… องค์กรเงากำลังวางแผนที่จะใช้พลังของรินเพื่อปลุกบางสิ่งบางอย่าง… พวกเราจำเป็นต้องรู้ถึงวิธีที่จะหยุดยั้งพวกเขา”

เทพจันทราเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตรัสด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล “เงาได้แผ่ขยายอำนาจออกไปอย่างรวดเร็ว… การต่อสู้ที่แท้จริงเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น!”

เงาอำพราง

ทันใดนั้น พื้นดินก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง! เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวมาจากด้านล่างภูเขา ผมและอะคาริ-จังหันไปมองด้วยความตกใจ

“นั่นมัน… คุซานางิ!?” อะคาริ-จังอุทานด้วยความตกใจ

เปลวไฟลุกโชนขึ้นจากหมู่บ้านที่อยู่เชิงเขา ควันดำทะมึนปกคลุมท้องฟ้า เสียงกรีดร้องและความโกลาหลดังระงม 「เกิดอะไรขึ้น!?」

เทพจันทราถอนหายใจ “พวกมันมาเร็วกว่าที่ข้าคาดไว้… องค์กรเงาได้เริ่มโจมตีแล้ว”

ผมกำหมัดแน่น “เราต้องกลับไปช่วย!”

“จงจำไว้… เงาอำพรางทุกสิ่ง จงระวังการตัดสินใจของเจ้า” เทพจันทรากล่าวทิ้งท้าย ก่อนที่ร่างของท่านจะค่อยๆ เลือนหายไป

ผมและอะคาริ-จังรีบวิ่งลงจากภูเขาอย่างรวดเร็ว เมื่อมาถึงเชิงเขา ภาพที่เห็นก็ทำให้ผมแทบช็อก กองทัพทหารขององค์กรเงากำลังบุกโจมตีหมู่บ้านอย่างโหดเหี้ยม บ้านเรือนถูกเผาทำลาย ผู้คนล้มตาย 「นี่มัน… นรกชัดๆ」

“เราจะทำยังไงดีคะ อิทสึกิ?” อะคาริ-จังถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

ผมมองไปรอบๆ มองเห็นผู้คนกำลังต่อสู้อย่างสิ้นหวัง ผมรู้ว่าผมไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาต้องเผชิญหน้ากับความตายเพียงลำพังได้

“เราจะสู้! เราจะปกป้องทุกคน!” ผมตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

เพลิงแค้น

ผมดึงดาบออกมาจากฝัก และเริ่มวิ่งเข้าใส่กองทัพขององค์กรเงา アカри-ちゃん วิ่งตามผมมาติดๆ

“Kakuremi (隠れ身) [เริ่มต้น]!” ผมร่ายเวทมนตร์ล่องหน แต่ก็ยังไม่สมบูรณ์แบบ ผมยังคงมองเห็นตัวเองลางๆ

ผมแทงดาบเข้าใส่ทหารที่อยู่ใกล้ที่สุดอย่างรวดเร็ว เลือดสีแดงสดกระเซ็น 「ยังไม่พอ… ต้องเร็วกว่านี้ ต้องแข็งแกร่งกว่านี้」

อะคาริ-จังใช้มีดสั้นของเธอเข้าต่อสู้กับทหารอีกกลุ่ม เธอเคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่วว่องไว ราวกับเป็นนักฆ่ามืออาชีพ

“ระวัง!” ผมตะโกน เมื่อเห็นทหารคนหนึ่งกำลังจะโจมตีอะคาริ-จังจากด้านหลัง

อะคาริ-จังหันกลับมาแทงมีดสั้นเข้าใส่ทหารคนนั้นอย่างแม่นยำ เธอหันมายิ้มให้ผม “ขอบคุณค่ะ อิทสึกิ”

ผมยิ้มตอบ “ไม่ต้องห่วง ฉันจะปกป้องเธอเอง”

เราสองคนช่วยกันต่อสู้กับกองทัพขององค์กรเงาอย่างสุดกำลัง แต่จำนวนของพวกมันก็ดูเหมือนจะไม่ลดลงเลย

“แบบนี้ไม่ดีแน่ พวกเราต้องหาทางถ่วงเวลาให้คนอื่นๆ หนีไปก่อน” ผมบอกอะคาริ-จัง

“ค่ะ แต่จะทำยังไงดีคะ?”

ผมมองไปรอบๆ และเห็นถังน้ำมันขนาดใหญ่วางอยู่ใกล้ๆ “ฉันมีแผนแล้ว”

พันธนาการแห่งแสง

ผมบอกแผนการให้อะคาริ-จังฟัง และเราก็เริ่มปฏิบัติการทันที ผมใช้ทักษะ Kakuremi (隠れ身) [เริ่มต้น] ลอบเข้าไปใกล้ถังน้ำมัน และใช้ดาบแทงไปที่ถัง

น้ำมันไหลทะลักออกมาอย่างรวดเร็ว ผมจุดไฟแช็ก และโยนมันเข้าไปในกองน้ำมัน

“ตูม!!!”

เปลวไฟลุกโชนขึ้นอย่างรุนแรง เผาผลาญทุกสิ่งที่ขวางหน้า ทหารขององค์กรเงากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

“วิ่ง! หนีไป!” ผมตะโกนบอกชาวบ้าน

ผู้คนเริ่มวิ่งหนีออกจากหมู่บ้านอย่างโกลาหล ผมและอะคาริ-จังช่วยกันนำทางพวกเขาไปยังที่ปลอดภัย

แต่ในขณะนั้นเอง ผมก็รู้สึกถึงพลังงานที่แข็งแกร่งอย่างมาก พุ่งตรงมาที่เรา

“อิทสึกิ! ระวัง!” อะคาริ-จังตะโกนสุดเสียง

ผมหันกลับไปมอง และเห็นชายคนหนึ่งสวมชุดคลุมสีดำ กำลังยืนอยู่กลางเปลวไฟ

“แก… แกเป็นใคร!?” ผมถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

ชายคนนั้นหัวเราะเสียงดัง “ข้าคือผู้ที่จะนำความมืดมิดมาสู่โลกใบนี้… และเจ้าคืออุปสรรคที่ข้าต้องกำจัด!”

ชายคนนั้นยกมือขึ้น และร่ายเวทมนตร์ดำ พลังงานมืดมิดพุ่งตรงมาที่ผมและอะคาริ-จัง

「แย่แล้ว…」

ผมหลับตาลง เตรียมพร้อมรับความตาย แต่ทันใดนั้นเอง แสงสีทองก็ส่องสว่างลงมา ปกป้องเราจากพลังงานมืดมิด

ผมลืมตาขึ้น และเห็นรินยืนอยู่ข้างหน้าผม เธอถือดาบคาตานะแน่น และจ้องมองไปที่ชายในชุดคลุมสีดำด้วยสายตาที่เด็ดเดี่ยว

“ริน…!” ผมอุทานด้วยความตกใจ

รินหันมายิ้มให้ผม “ไม่ต้องห่วงนะ อิทสึกิ… ฉันจะปกป้องนายเอง”

คมดาบแห่งความหวัง

รินพุ่งเข้าใส่ชายในชุดคลุมสีดำด้วยความเร็วสูง ดาบคาตานะของเธอเปล่งประกายสีทอง

“Kenjutsu (剣術) [ชำนาญ]!” รินตะโกน

การโจมตีของรินรวดเร็วและแม่นยำ ชายในชุดคลุมสีดำต้องถอยร่นเพื่อหลีกเลี่ยง

ผมและอะคาริ-จังรีบเข้ามาช่วยริน ผมใช้ทักษะ Ēteru Sōsa (エーテル操作) [กลาง] เพื่อเพิ่มพลังให้กับริน

“จงใช้พลังของเจ้า… อิทสึกิ” รินบอกผม

ผมพยักหน้า และรวบรวมพลังทั้งหมดที่มี ผมส่งพลังเอเธอร์ไปให้ริน ดาบคาตานะของเธอเปล่งแสงสีทองสว่างจ้า

รินโจมตีชายในชุดคลุมสีดำอย่างต่อเนื่อง การโจมตีของเธอรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ชายในชุดคลุมสีดำเริ่มที่จะต้านทานไม่ไหว

“แก… แกแข็งแกร่งขึ้นมาก” ชายในชุดคลุมสีดำพูดด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวด

“ฉันจะไม่ยอมให้แกทำลายโลกใบนี้!” รินตะโกน และฟันดาบลงไปที่ชายในชุดคลุมสีดำ

“ฉัวะ!”

ชายในชุดคลุมสีดำล้มลงกับพื้น เลือดสีดำไหลทะลักออกมาจากบาดแผล

“แก… แกจะไม่มีวันชนะ…” ชายในชุดคลุมสีดำพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบา ก่อนที่จะสิ้นใจ

รินยืนหอบหายใจ เธอปักดาบคาตานะลงบนพื้น และมองไปรอบๆ

“ทุกคนปลอดภัยดีไหม?” เธอถาม

ผู้คนพยักหน้าด้วยความโล่งอก

ผมวิ่งเข้าไปหาริน และกอดเธอแน่น “ขอบคุณนะ ริน… เธอช่วยพวกเราไว้”

รินยิ้มให้ผม “ไม่ต้องขอบคุณหรอก อิทสึกิ… เราคือพันธมิตรกัน”

อะคาริ-จังวิ่งเข้ามาสมทบ และกอดพวกเราทั้งสองคน “ฉันดีใจที่ทุกคนปลอดภัย”

ผมมองไปรอบๆ มองเห็นหมู่บ้านที่ถูกทำลาย มองเห็นผู้คนที่ได้รับบาดเจ็บ มองเห็นความสูญเสีย

ผมรู้ว่าการต่อสู้ยังไม่จบ องค์กรเงายังคงมีอิทธิพลอยู่ และพวกมันจะกลับมาอีกครั้ง

แต่ผมจะไม่ยอมแพ้ ผมจะปกป้องริน ปกป้องอะคาริ-จัง ปกป้องทุกคน

ผมจะแข็งแกร่งขึ้น… ผมจะแข็งแกร่งขึ้นกว่านี้!

การต่อสู้ที่แท้จริงเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น!