เงาเหนือบุปผา

ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงดังมาจากพุ่มไม้ “ใครน่ะ!” รินกระชับดาบในมือแน่น ดวงตาสีฟ้าคมกริบจ้องเขม็งไปยังทิศทางของเสียง

จากพุ่มไม้ ปรากฏร่างของชายคนหนึ่ง สวมชุดเกราะสีดำสนิท มีสัญลักษณ์รูปดวงตาสีแดงเพลิงบนหน้าอก 「จักรวรรดิมืด…」ฮารุกิพึมพำ

“เจ้าพวกนั้นมาที่นี่ได้ยังไง?” รินกัดฟันกรอด

“พวกแกคือใคร?” ชายในชุดเกราะถามเสียงเย็น

“พวกเราแค่นักเดินทาง” ฮารุกิตอบอย่างระมัดระวัง 「ต้องถ่วงเวลาไว้ก่อน」

“โกหก!” ชายในชุดเกราะตะโกน “พวกแกต้องรู้เรื่องสมุดเทพเจ้า!”

สิ้นเสียง ชายในชุดเกราะก็พุ่งเข้าโจมตีรินอย่างรวดเร็ว รินยกดาบขึ้นรับการโจมตี เกิดเสียงดาบกระทบกันดังสนั่น

ภัยคุกคามที่ใกล้เข้ามา

การต่อสู้เริ่มต้นขึ้นอย่างดุเดือด รินใช้เพลงดาบที่รวดเร็วและแม่นยำ แต่ชายในชุดเกราะก็แข็งแกร่งและมีพละกำลังมหาศาล

ฮารุกิยืนอยู่ด้านหลังริน เขารู้ว่าเขาต้องทำอะไรสักอย่าง 「ฉันต้องช่วยริน」

เขาเปิดสมุดเทพเจ้าอย่างรวดเร็ว และเริ่มเขียน… “บาเรีย!” ทันใดนั้นเอง ก็มีเกราะเวทมนตร์สีฟ้าใสปรากฏขึ้นรอบตัวรินและฮารุกิ

ชายในชุดเกราะพยายามโจมตีทะลุบาเรีย แต่ไม่สำเร็จ

“เวทมนตร์งั้นเหรอ?” ชายในชุดเกราะคำราม “แกเป็นผู้ใช้สมุดเทพเจ้านั่นเอง!”

ชายในชุดเกราะเรียกพวกพ้องออกมาจากป่า ทหารในชุดเกราะสีดำสนิทปรากฏตัวออกมาล้อมรอบฮารุกิและริน

“แย่แล้ว!” รินอุทาน

ฮารุกิรู้สึกกดดันอย่างมาก 「ฉันจะทำยังไงดี?」

แสงแห่งความหวัง

“ริน! เราต้องสู้!” ฮารุกิกล่าว

“อืม!” รินตอบอย่างมุ่งมั่น

รินพุ่งเข้าโจมตีทหารในชุดเกราะอย่างรวดเร็ว เพลงดาบของเธอดุดันและเฉียบคม

ฮารุกิร่ายเวทมนตร์สนับสนุนริน เขาใช้ “สร้างฝน” เพื่อทำให้ทหารในชุดเกราะเสียสมดุล

“พลังของเธอขาดความสมดุล” เสียงของอาจารย์อาคาริดังขึ้นในหัวของฮารุกิ “เธอต้องเรียนรู้ที่จะให้พลังงานแก่สิ่งที่เธอสร้าง”

ฮารุกิรวบรวมสมาธิ เขาจินตนาการถึงแสงอาทิตย์ที่ส่องสว่างลงมายังสายฝน ทำให้สายฝนกลายเป็นสายฝนแห่งแสงที่ช่วยฟื้นฟูพลังให้กับริน

รินรู้สึกถึงพลังที่ไหลเวียนในร่างกายของเธอ เธอโจมตีทหารในชุดเกราะด้วยความเร็วที่มากขึ้น

แต่ถึงกระนั้น จำนวนของทหารในชุดเกราะก็ยังคงมากกว่า พวกเขาเริ่มต้อนฮารุกิและรินจนมุม

ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงระเบิดดังสนั่น ทหารในชุดเกราะกระเด็นไปคนละทิศละทาง

ปรากฏร่างของชายคนหนึ่ง สวมชุดนินจาสีดำสนิท “ไม่ต้องห่วง ข้ามาช่วยแล้ว”

「นินจาคนนั้น…คนที่ช่วยเราไว้ที่หมู่บ้าน!」

พันธมิตรที่ไม่คาดฝัน

นินจาใช้ “Ninjutsu (忍術)” ที่รวดเร็วและคล่องแคล่ว เขาจัดการกับทหารในชุดเกราะได้อย่างง่ายดาย

“ขอบคุณมากครับ” ฮารุกิกล่าว

“ไม่เป็นไร” นินจายิ้ม “ข้าชื่อซาสึเกะ ยินดีที่ได้รู้จัก”

“ผมชื่อฮารุกิ ส่วนนี่ริน”

“พวกเจ้ากำลังมุ่งหน้าไปที่เมืองฮานะ โนะ มาจิสินะ?” ซาสึเกะถาม

“ครับ” ฮารุกิตอบ

“ข้าจะไปกับพวกเจ้าด้วย” ซาสึเกะกล่าว “จักรวรรดิมืดกำลังวางแผนที่จะโจมตีเมืองฮานะ โนะ มาจิ พวกเราต้องไปช่วยกัน”

ฮารุกิและรินมองหน้ากัน พวกเขารู้ว่าการเดินทางครั้งนี้จะไม่ง่ายอย่างที่คิด

แต่พวกเขาก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความท้าทาย

“ไปกันเถอะ” ฮารุกิกล่าว “ไปปกป้องเมืองฮานะ โนะ มาจิกัน!”