ป่าลึก แสงเทพ

การเดินทางครั้งใหม่ของฮารุกิและรินกำลังจะเริ่มต้นขึ้น ที่เมืองฮานะ โนะ มาจิ เมืองแห่งดอกไม้ ที่ซึ่งการประลองยุทธ์รอคอยพวกเขาอยู่

รุ่งอรุณแห่งการเดินทาง

แสงตะวันแรกสาดส่องลอดใบไม้หนาทึบ ฮารุกิยืดเส้นยืดสาย เขาเผลอนอนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

“อรุณสวัสดิ์” รินทักทายเสียงเรียบ เธอเตรียมอาหารเช้าไว้ให้แล้ว ข้าวปั้นห่อสาหร่ายง่ายๆ แต่ก็ทำให้ฮารุกิรู้สึกดีขึ้นมาก

「รินนี่ใจดีเหมือนกันนะเนี่ย」 เขาคิดในใจ พลางกัดข้าวปั้นคำโต รสชาติเค็มๆ มันๆ ของสาหร่ายทำให้เขารู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที

“รีบกินเข้าไปเถอะ เราต้องเดินทางต่อ” รินเร่งเร้า

พวกเขาเดินเท้าออกจากหมู่บ้านคาเซะ มุ่งหน้าสู่ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ เส้นทางเต็มไปด้วยป่ารกทึบ เสียงนกร้องเซ็งแซ่ เสียงลมพัดใบไม้เสียดสีกัน ฟังดูเหมือนเสียงกระซิบ

“เมืองฮานะ โนะ มาจิ อยู่ไกลขนาดไหนกัน?” ฮารุกิถาม

“อีกประมาณสามวัน” รินตอบ “แต่ระหว่างทางอาจมีอะไรเกิดขึ้นก็ได้”

คำพูดของรินทำให้ฮารุกิรู้สึกประหม่าเล็กน้อย เขาหยิบสมุดเทพเจ้าขึ้นมา 「ฉันจะแข็งแกร่งขึ้นให้ได้ เพื่อปกป้องทุกคน」

ความช่วยเหลือจากป่าลึก

ในวันที่สองของการเดินทาง พวกเขาหลงทางเข้าไปในป่าลึก ต้นไม้สูงตระหง่านบดบังแสงอาทิตย์จนมืดครึ้ม อากาศเย็นยะเยือก

“เราหลงทางแล้ว” รินกล่าวด้วยน้ำเสียงกังวล

ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงดังมาจากพุ่มไม้ “ใครน่ะ!” รินชักดาบออกมาเตรียมพร้อม

“ใจเย็นก่อน ฉันไม่ได้มาทำร้ายพวกเธอ” เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของหญิงชราคนหนึ่ง เธอสวมชุดคลุมสีเขียวมะกอก ผมสีขาวโพลนยาวถึงกลางหลัง

“ฉันชื่อ อาคาริ เป็นนักเวทย์ที่อาศัยอยู่ในป่าแห่งนี้” หญิงชราแนะนำตัว

“พวกเราหลงทาง กำลังจะไปเมืองฮานะ โนะ มาจิ” ฮารุกิบอก

“เมืองดอกไม้เหรอ? ฉันจะช่วยนำทางให้ แต่ก่อนอื่น…ฉันอยากคุยกับเธอหน่อย เจ้าหนุ่ม” อาคาริมองมาที่ฮารุกิด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก

อาคาริพาพวกเขาไปยังกระท่อมเล็กๆ กลางป่า ภายในกระท่อมอบอวลไปด้วยกลิ่นสมุนไพรนานาชนิด

“เธอมีพลังพิเศษซ่อนอยู่” อาคาริพูดขึ้นหลังจากที่นั่งลงบนพื้น “พลังที่มาจากสมุดเล่มนั้น”

ฮารุกิตกใจ 「อาจารย์รู้เรื่องสมุดเทพเจ้าได้ยังไง?」

“สมุดเล่มนั้นไม่ใช่ของธรรมดา มันคือสมุดที่สามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้ด้วยพลังแห่งจินตนาการ” อาคาริอธิบาย “แต่การใช้มันต้องระวัง เพราะพลังแห่งจินตนาการก็เหมือนดาบสองคม”

อาคาริสอนฮารุกิเกี่ยวกับเวทมนตร์เบื้องต้น และเตือนเขาถึงอันตรายจากการใช้สมุดเทพเจ้าโดยไม่ระมัดระวัง “เวทมนตร์ทุกชนิดล้วนมีราคาที่ต้องจ่าย จงจำไว้ว่าทุกสิ่งในโลกนี้ล้วนมีสมดุลของมัน”

บทเรียนแห่งสมดุล

อาคาริสอนฮารุกิเกี่ยวกับการควบคุมพลังเวทมนตร์ และการใช้สมุดเทพเจ้าอย่างมีสติ เธอให้ฮารุกิลองสร้างภาพในสมุด แล้วเปลี่ยนภาพนั้นให้กลายเป็นความจริง

ฮารุกิลองสร้างดอกไม้ ดอกไม้ปรากฏขึ้นมาจริงๆ แต่กลับเหี่ยวเฉาอย่างรวดเร็ว

“เห็นไหม? พลังของเธอขาดความสมดุล” อาคาริกล่าว “เธอต้องเรียนรู้ที่จะให้พลังงานแก่สิ่งที่เธอสร้าง”

ฮารุกิพยายามอีกครั้ง เขาจินตนาการถึงแสงอาทิตย์ น้ำ และดิน ที่หล่อเลี้ยงดอกไม้ ดอกไม้ค่อยๆ เบ่งบานอย่างสวยงาม

“ดีมาก” อาคาริชม “แต่จงจำไว้ว่าทุกสิ่งที่เธอสร้างล้วนมีผลกระทบต่อสิ่งรอบข้าง การสร้างฝนโดยไม่คำนึงถึงผลกระทบก็อาจนำมาซึ่งภัยพิบัติได้”

ฮารุกิรู้สึกสำนึกผิด เขาตระหนักว่าพลังของสมุดเทพเจ้านั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าที่เขาจะควบคุมได้ด้วยตัวเอง 「ฉันต้องระวังให้มากกว่านี้」

รินนั่งฟังอยู่เงียบๆ เธอสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงในตัวฮารุกิ เขาดูมุ่งมั่นและตั้งใจมากขึ้น 「ฮารุกิ…นายกำลังเติบโตขึ้น」

“เอาล่ะ ฉันจะนำทางพวกเธอออกจากป่า” อาคาริกล่าว “แต่จงจำคำสอนของฉันไว้ให้ดี”

แสงสว่างที่ปลายอุโมงค์

อาคาริพาฮารุกิและรินเดินลัดเลาะไปตามเส้นทางลับในป่า ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงทางออก

“ขอบคุณมากครับ อาจารย์” ฮารุกิโค้งคำนับ

“โชคดีนะ” อาคาริยิ้ม “และจงอย่าลืมว่าพลังที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่การมีพลังมากแค่ไหน แต่อยู่ที่การใช้มันอย่างถูกต้อง”

อาคาริหายตัวไปในป่าลึก ฮารุกิและรินมองหน้ากัน

“เราต้องไปต่อ” รินกล่าว

“อืม” ฮารุกิตอบ “ไปเมืองฮานะ โนะ มาจิกันเถอะ”

พวกเขาเดินออกจากป่า แสงตะวันสาดส่องลงมาอบอุ่น ฮารุกิรู้สึกถึงพลังใหม่ที่เติมเต็มหัวใจของเขา 「ฉันจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง」

「ควบคุมพลังเวทมนตร์เบื้องต้น…ฉันเริ่มเข้าใจการใช้พลังของสมุดเทพเจ้ามากขึ้นแล้ว」

แต่สิ่งที่ฮารุกิยังไม่รู้คือ…อันตรายที่ยิ่งใหญ่กว่ากำลังรอคอยเขาอยู่ที่เมืองฮานะ โนะ มาจิ