เงาปีศาจ, ใจกล้า

"การต่อสู้เพื่อช่วยเหลือไอโกะได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว…"

ความมืดมิดของถ้ำโอบล้อมเคย์ แสงจันทร์ลอดผ่านรอยแยกของหินส่องให้เห็นทางไปสู่ปราสาทปีศาจที่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า ปราสาทนั้นสูงเสียดฟ้า ราวกับจะทิ่มแทงดวงจันทร์ให้แตกสลาย

ความมุ่งมั่นใหม่

「ไอโกะ… ฉันจะต้องช่วยเธอให้ได้ ไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม」เคย์กำหมัดแน่น ความรู้สึกผิดที่ปล่อยให้ไอโกะถูกจับตัวไปกัดกินหัวใจเขา

เขาเริ่มวิ่งเหยาะๆ ไปตามทางเดินที่ทอดไปยังปราสาท ระหว่างทาง เขาพบกับศพของปีศาจที่ถูกไอโกะจัดการก่อนหน้านี้ พวกมันนอนจมกองเลือด ดวงตาเบิกโพลงด้วยความหวาดกลัว

“ฝีมือไอโกะ… สมแล้วที่เป็นดาบเหมันต์” เคย์พึมพำ เขารู้ดีว่าไอโกะแข็งแกร่งขนาดไหน แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังถูกจับตัวไปได้ นั่นหมายความว่าศัตรูที่รออยู่ข้างหน้าแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิด

เคย์หยุดเดิน เขาสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างที่กำลังกัดกินเขาอยู่ สร้อยคอที่เขาใส่อยู่กำลังดูดพลังชีวิตของเขาอย่างช้าๆ แต่มั่นคง

「ฉันต้องหาทางกำจัดสร้อยคอบ้านี่ให้ได้ ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่มีแรงพอที่จะช่วยไอโกะ」เขาคิดพลางกัดฟัน

เขาตัดสินใจที่จะฝึกฝนตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้นก่อนที่จะบุกเข้าไปในปราสาท เขารู้ว่าเขาไม่มีทางชนะปีศาจเหล่านั้นได้ด้วยพลังที่มีอยู่ตอนนี้

ฝึกฝนในความมืด

เคย์มองไปรอบๆ ถ้ำ เขาพบพื้นที่เปิดโล่งที่พอจะใช้เป็นสนามฝึกได้

เขาเริ่มวอร์มอัพร่างกาย ยืดเส้นยืดสาย และกระโดดตบ

จากนั้น เขาเริ่มฝึกฝนการใช้ Script Alteration

“Script Alteration… Attack +10!” เคย์ตะโกน

เขารู้สึกถึงพลังที่เพิ่มขึ้นในร่างกายของเขา

“Script Alteration… Defense +5!”

“Script Alteration… Speed +7!”

เคย์ฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง เขาทดลองใช้ Script Alteration ในรูปแบบต่างๆ เพื่อค้นหาวิธีที่ดีที่สุดในการเพิ่มพลังของเขา

เขาเรียกดาบออกมาจาก inventory (ช่องเก็บของในเกม) และเริ่มฟาดฟันไปในอากาศ เสียงดาบแหวกอากาศดังสนั่น

“Ha!”

“Tō!”

“Iya!”

เสียงการโจมตีและการป้องกันดังขึ้นภายในถ้ำ

เคย์ฝึกฝนอย่างหนัก เขาไม่ยอมให้ตัวเองพักผ่อน

เขารู้ว่าเวลาของเขามีจำกัด

หลังจากฝึกฝนมาหลายชั่วโมง เคย์ก็รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเขา

เขารู้สึกแข็งแกร่งขึ้น เร็วขึ้น และฉลาดขึ้น

“ฉันแข็งแกร่งขึ้นแล้ว…” เคย์พึมพำ

สถานะของเขาดีขึ้นมากเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน แต่เขายังคงรู้สึกว่ามันยังไม่เพียงพอ

「ฉันต้องแข็งแกร่งกว่านี้… แข็งแกร่งพอที่จะปกป้องไอโกะได้」

สู่ปราสาทปีศาจ

เมื่อความมืดมิดเริ่มจางหาย แสงแรกของวันใหม่ก็สาดส่องเข้ามาในถ้ำ เคย์ลุกขึ้นยืน เขารู้ว่าถึงเวลาแล้ว

เขาเดินออกจากถ้ำและมุ่งหน้าไปยังปราสาทปีศาจ

เมื่อเขาเข้าใกล้ปราสาท เขาก็ได้ยินเสียงคำรามและเสียงหัวเราะที่น่ากลัว

ปีศาจจำนวนมากยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูทางเข้า พวกมันมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดน่ากลัว บางตัวมีเขา บางตัวมีปีก และบางตัวมีกรงเล็บแหลมคม

“มนุษย์… แกกล้าดียังไงถึงเข้ามาในที่แห่งนี้!” ปีศาจตัวหนึ่งคำราม

เคย์ไม่ตอบ เขาชักดาบออกมาและพุ่งเข้าใส่พวกมัน

“ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยไอโกะ!” เคย์ตะโกน

ดาบของเคย์ฟาดฟันไปในอากาศ เขาใช้ทักษะ Basic Swordsmanship ที่เขาฝึกฝนมาอย่างหนัก

ปีศาจล้มลงทีละตัว แต่พวกมันก็มีจำนวนมากเกินไป เคย์เริ่มเหนื่อยล้า

「แย่แล้ว… มานาของฉันกำลังจะหมด」เคย์คิดในใจ เขาเริ่มรู้สึกอ่อนแรง

ปีศาจตัวหนึ่งกระโจนเข้าใส่เคย์ มันเงื้อกรงเล็บขึ้นสูงเตรียมที่จะขย้ำเขา

เคย์หลับตาลง เขาคิดว่านี่คงเป็นจุดจบของเขาแล้ว

แต่แล้ว…

“Shunpo!” เสียงหนึ่งดังขึ้น

ร่างของเคย์ถูกดึงออกไปจากอันตรายด้วยความเร็วสูง เขาเงยหน้าขึ้นมองก็พบกับ… ไอโกะ!

“ไอโกะ!” เคย์อุทานด้วยความตกใจและดีใจ

“เคย์… ทำไมเธอถึงมาที่นี่?” ไอโกะถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง

“ฉันมาช่วยเธอไง!” เคย์ตอบ

ไอโกะส่ายหน้า “มันอันตรายเกินไป เธอไม่ควรมาที่นี่”

“ไม่! ฉันจะไม่ทิ้งเธอไว้ที่นี่คนเดียว!” เคย์ยืนกราน

ไอโกะมองเคย์ด้วยสายตาที่อ่อนโยน “ขอบคุณนะ เคย์”

จากนั้น เธอก็หันกลับไปเผชิญหน้ากับปีศาจ “พวกแก… จะต้องชดใช้!”

ไอโกะใช้ Shunpo พุ่งเข้าใส่ปีศาจด้วยความเร็วสูง เธอฟาดฟันดาบน้ำแข็งของเธอไปรอบๆ

“Hyōton: Bakuryū Geki!” (氷遁・爆竜撃 – Ice Release: Exploding Dragon Strike)

มังกรน้ำแข็งพุ่งออกมาจากดาบของไอโกะ มันกลืนกินปีศาจทั้งหมดที่ขวางหน้า

ปีศาจถูกแช่แข็งจนกลายเป็นน้ำแข็งและแตกสลายไปในพริบตา

เคย์มองดูไอโกะด้วยความทึ่ง เขารู้ว่าเธอแข็งแกร่ง แต่เขาไม่เคยเห็นเธอใช้พลังเต็มที่แบบนี้มาก่อน

“ไปกันเถอะ เคย์” ไอโกะพูด

“อืม!” เคย์ตอบ

ทั้งสองวิ่งเข้าไปในปราสาทปีศาจด้วยกัน

พวกเขาวิ่งผ่านทางเดินที่มืดมิดและน่ากลัว พวกเขาได้ยินเสียงกระซิบและเสียงคำรามดังมาจากทุกทิศทาง

ในที่สุด พวกเขาก็มาถึงห้องโถงใหญ่

ในห้องโถงใหญ่ มีบัลลังก์ขนาดใหญ่อยู่ตรงกลาง และบนบัลลังก์นั้นมีชายคนหนึ่งนั่งอยู่

ชายคนนั้นมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดน่ากลัว เขามีผิวสีแดง ดวงตาสีเหลือง และเขาขนาดใหญ่

“ยินดีต้อนรับ… ซากุระบะ เคย์” ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก

“แกเป็นใคร?” เคย์ถาม

“ฉันคือผู้ที่สร้างทุกสิ่ง… ฉันคือจอมปีศาจ!” ชายคนนั้นตอบ

“จอมปีศาจ…” เคย์พึมพำ

“ใช่… ฉันคือผู้ที่อยู่เบื้องหลังสงครามทั้งหมด ฉันคือผู้ที่สร้างเกม ‘Etheria’ ขึ้นมา และแก… ก็เป็นเพียงหมากตัวหนึ่งในแผนการของฉัน”

เคย์ตกใจ เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าทุกสิ่งจะเป็นเรื่องโกหก

“แกหลอกลวงฉัน!” เคย์ตะโกน

“ใช่… ฉันหลอกแก แต่แกก็สนุกกับมันไม่ใช่เหรอ? แกได้เป็นพระเจ้า ได้ควบคุมทุกสิ่ง ได้เปลี่ยนแปลงโลกตามที่แกต้องการ” จอมปีศาจหัวเราะ

เคย์กัดฟันแน่น เขาไม่รู้จะพูดอะไร เขาโกรธ เสียใจ และสับสน

“แกมันปีศาจ!” ไอโกะตะโกน

“หึ… ดาบเหมันต์… แกก็เป็นเพียงหมากอีกตัวหนึ่งเท่านั้น” จอมปีศาจพูด

“ฉันจะไม่ยอมให้แกทำลายโลกนี้!” ไอโกะตะโกน

“โลกนี้… จะต้องถูกทำลาย!” จอมปีศาจตอบ

“แกจะต้องตาย!” เคย์ตะโกน

“Hmph, แกมันก็แค่ NPC ที่อ่อนแอ, แกจะทำอะไรฉันได้?” จอมปีศาจพูดพร้อมหัวเราะ

เคย์ไม่ตอบ เขากำดาบแน่นขึ้น

“ฉันจะไม่ยอมให้แกทำร้ายใครอีกต่อไป!” เคย์ตะโกน

“แกจะต้องชดใช้!” ไอโกะตะโกน

ทั้งสองพุ่งเข้าใส่จอมปีศาจพร้อมกัน

การต่อสู้ครั้งสุดท้ายได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว…