เงาในถ้ำ

ความมืดที่คุ้นเคย

“Skills: Script Alteration (Lv. 2)” ข้อความบนหน้าต่างสถานะเลือนหายไป เคย์กระพริบตาปรับสายตา รู้สึกถึงแรงกดดันเล็กน้อยจากพลังที่เพิ่งใช้ไป

「MP น้อยกว่าที่คิดแฮะ... แค่เพิ่มพลังกายภาพนิดหน่อยก็เกือบหมดแล้ว」 เขาคิดในใจ

“เอาล่ะ เคย์ซัง เราไปที่กิลด์กันเถอะ! ” จิโร่พูดด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น “ฉันอยากเห็นเควสที่เราจะได้ทำ!”

เคย์พยักหน้า “ครับ ไปกันเถอะ”

แสงแดดจ้าส่องลงมาเมื่อทั้งสองเดินออกจากตรอกเล็กๆ กลับสู่ถนนสายหลักของเมืองมิยาบิ กลิ่นหอมของ *dango* ย่างโชยมาแตะจมูก เคย์สูดหายใจลึกๆ พยายามซึมซับบรรยากาศของโลกใบนี้ให้มากที่สุด เสียงพูดคุยจอแจของผู้คน เสียงระฆังจากวัดที่อยู่ไกลออกไป ทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับเขา

กิลด์นักผจญภัยตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมือง เป็นอาคารไม้ขนาดใหญ่ที่ดูแข็งแรงและมั่นคง ธงกิลด์โบกสะบัดอยู่เหนือหลังคา แสดงถึงสัญลักษณ์ของนักผจญภัย

เมื่อเดินเข้าไปข้างใน เคย์ก็ต้องประหลาดใจกับความคึกคัก ผู้คนมากมายยืนจับกลุ่มคุยกัน บางคนกำลังดื่มเหล้า บางคนกำลังเจรจาต่อรองกับพนักงานกิลด์ กลิ่นอายของเหงื่อไคล เหล้า และอาหารผสมปนเปกันไป

“ยินดีต้อนรับสู่กิลด์นักผจญภัย!” พนักงานสาวสวยผมยาวสีน้ำตาลเข้มกล่าวทักทายด้วยรอยยิ้ม “มีอะไรให้รับใช้คะ?”

“ผมมาเพื่อรับเควสครับ” เคย์ตอบ

“เควสเหรอคะ? ได้เลยค่ะ” พนักงานสาวหยิบแผ่นกระดาษออกมาจากชั้นวาง “นี่คือเควสที่มีอยู่ในตอนนี้ค่ะ”

เคย์กวาดสายตาไปตามรายการเควส ส่วนใหญ่เป็นเควสกำจัดมอนสเตอร์ เช่น หมูป่า หมาป่า และก็อบลิน

“มีเควสที่ยากกว่านี้ไหมครับ?” เคย์ถาม

พนักงานสาวเลิกคิ้ว “เควสที่ยากกว่านี้เหรอคะ? สำหรับนักผจญภัยระดับ F อย่างคุณ คงยังเร็วเกินไปที่จะรับเควสระดับสูงกว่านี้นะคะ”

“ผมอยากลองดูครับ” เคย์ยืนยัน

พนักงานสาวถอนหายใจ “ก็ได้ค่ะ แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้น ฉันจะไม่รับผิดชอบนะคะ” เธอหยิบแผ่นกระดาษอีกแผ่นออกมา “นี่คือเควสระดับ E ที่ยังไม่มีใครรับค่ะ เควสกำจัดก็อบลินในถ้ำแห่งความมืด”

เคย์อ่านรายละเอียดเควสอย่างละเอียด “ถ้ำแห่งความมืด... ก็อบลินจำนวนมาก... กำลังคุกคามหมู่บ้านมิยาบิ...”

“เควสนี้ดูอันตรายนะครับ” จิโร่กระซิบ “เราควรจะรับเควสที่ง่ายกว่านี้ไหม?”

“ไม่เป็นไร ผมคิดว่าเราทำได้” เคย์ตอบด้วยความมั่นใจ 「ถ้าเรากำจัดก็อบลินได้มากพอ บางทีอาจจะมีใครศรัทธาในตัวเรามากขึ้นก็ได้」

“ตกลงครับ ผมจะไปกับคุณ” จิโร่ตอบ

“งั้นฉันจะรับเควสนี้ครับ” เคย์บอกกับพนักงานสาว

“เข้าใจแล้วค่ะ ขอให้โชคดีนะคะ” พนักงานสาวกล่าว

สู่ความมืดมิด

แสงสุดท้ายของวันค่อยๆ เลือนหายไปเมื่อเคย์และจิโร่ยืนอยู่หน้าปากถ้ำแห่งความมืด บรรยากาศรอบตัวเริ่มเย็นลงอย่างเห็นได้ชัด กลิ่นดินชื้นและกลิ่นอับชื้นลอยออกมาจากภายในถ้ำ

“ฉันไม่ชอบที่นี่เลย” จิโร่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “มันมืดและน่ากลัว”

“ไม่ต้องกลัว ผมจะปกป้องคุณเอง” เคย์ตอบ

“ขอบคุณนะ เคย์ซัง” จิโร่ยิ้มให้เคย์เล็กน้อย “ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เช่นกัน!”

เคย์สูดหายใจลึกๆ แล้วก้าวเท้าเข้าไปในถ้ำ ความมืดมิดเข้าปกคลุมทันที เขาหยิบไฟฉายขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋าแล้วเปิดมัน แสงไฟส่องนำทางไปข้างหน้า

ภายในถ้ำเงียบสงัด มีเพียงเสียงหยดน้ำที่ดังก้องกังวานเป็นระยะๆ ผนังถ้ำเต็มไปด้วยตะไคร่น้ำและเชื้อราที่เรืองแสงสีเขียวอ่อนๆ

“ระวังตัวด้วย” เคย์เตือน “อาจมีก็อบลินซ่อนอยู่ก็ได้”

“ครับ” จิโร่ตอบ

ทั้งสองเดินลึกเข้าไปในถ้ำเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงห้องโถงขนาดใหญ่ กลางห้องโถงมีกองไฟขนาดเล็กที่กำลังลุกไหม้ มีก็อบลินหลายตัวนั่งล้อมรอบกองไฟ กำลังกินและดื่มกันอย่างสนุกสนาน

“มีเยอะกว่าที่คิดแฮะ” เคย์กระซิบ

“เราจะทำยังไงดี?” จิโร่ถามด้วยน้ำเสียงกังวล

“เราจะบุกเข้าไปเลย” เคย์ตอบ “ผมจะจัดการตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด ส่วนคุณช่วยยิงเวทมนตร์สนับสนุนผมด้วย”

“เข้าใจแล้วครับ” จิโร่ตอบ

เคย์รวบรวมสมาธิแล้วใช้พลัง Script Alteration เพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตัวเอง จากนั้นก็พุ่งเข้าไปในห้องโถงด้วยความเร็วสูง

ก็อบลินตัวหนึ่งหันมาเห็นเคย์ มันร้องเสียงหลงแล้วกระโดดหนี แต่ก็สายเกินไป เคย์ชกเข้าที่หน้าของมันอย่างจัง ทำให้มันล้มลงไปกองกับพื้น

“*Katon Jutsu!*” จิโร่ร่ายเวทมนตร์ ลูกไฟขนาดเล็กพุ่งเข้าใส่ก็อบลินอีกตัวหนึ่ง ทำให้มันร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด

ก็อบลินตัวอื่นๆ เริ่มตั้งสติได้ พวกมันกรูกันเข้ามารุมทำร้ายเคย์ เคย์หลบหลีกการโจมตีของพวกมันอย่างคล่องแคล่ว แล้วตอบโต้ด้วยการชกและเตะ

「พลังกายภาพเพิ่มขึ้นจริงด้วย... แต่ก็ยังไม่พอที่จะจัดการพวกมันทั้งหมดได้」 เคย์คิดในใจ

สถานการณ์เริ่มตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ เคย์เริ่มเหนื่อยล้า แต่ก็ยังคงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปกป้องตัวเองและจิโร่

ทันใดนั้น ก็อบลินตัวหนึ่งก็กระโดดเข้ามาจากด้านหลังของเคย์ มันเงื้อกระบองขึ้นสูงแล้วฟาดลงมา

เคย์รู้ตัวว่าไม่สามารถหลบพ้นได้ เขากำลังจะถูกโจมตี

แต่แล้ว...

แสงที่ปลายอุโมงค์

เสียงโลหะกระทบกันดังสนั่น กระบองของก็อบลินกระเด็นหลุดมือไป เคย์หันกลับไปมอง พบว่ามีใครบางคนเข้ามาช่วยเขาไว้

หญิงสาวผมสีเงินยาวสลวย ดวงตาสีฟ้าคมกริบ สวมชุดเกราะสีขาวที่ทำจากน้ำแข็ง ถือดาบยาวที่ทำจากน้ำแข็งอยู่ในมือ

Kanzaki Aiko!

“ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?” เคย์ถามด้วยความประหลาดใจ

“ฉันมาเพื่อกำจัดพวกมัน” ไอโกะตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พวกมันกำลังสร้างความเดือดร้อนให้กับชาวบ้าน”

“ผมก็กำลังทำแบบนั้นเหมือนกัน” เคย์ตอบ

“ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณ” ไอโกะพูด “คุณอ่อนแอเกินไป”

“ผมรู้ว่าผมยังอ่อนแอ” เคย์ตอบ “แต่ผมจะพยายามให้มากกว่านี้”

ไอโกะมองเคย์ด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก “คุณจะพยายามทำไม?”

“ผมอยากเป็นคนที่แข็งแกร่ง” เคย์ตอบ “ผมอยากปกป้องคนที่ผมรัก”

ไอโกะเงียบไปครู่หนึ่ง “ถ้าอย่างนั้นก็จงแข็งแกร่งขึ้น” เธอกล่าว “ฉันจะรอดู”

พูดจบ ไอโกะก็พุ่งเข้าไปในกลุ่มก็อบลิน เธอฟาดฟันดาบน้ำแข็งอย่างรวดเร็วและแม่นยำ ทำให้ก็อบลินล้มลงไปกองกับพื้นทีละตัว

“สุดยอด...” จิโร่พึมพำ

เคย์มองดูไอโกะด้วยความชื่นชม เขาไม่เคยเห็นใครที่แข็งแกร่งเท่าเธอมาก่อน

「สักวันหนึ่ง... ผมจะแข็งแกร่งให้ได้อย่างเธอ」 เขาคิดในใจ

ในที่สุด ก็อบลินทุกตัวก็ถูกกำจัดจนหมดสิ้น ไอโกะยืนอยู่กลางห้องโถง หายใจหอบเล็กน้อย

“ขอบคุณที่ช่วย” เคย์กล่าว

“ไม่เป็นไร” ไอโกะตอบ “ฉันแค่ทำตามหน้าที่”

“คุณจะไปไหนต่อ?” เคย์ถาม

“ฉันจะไปสำรวจส่วนลึกของถ้ำ” ไอโกะตอบ “มีข่าวลือว่ามีมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งกว่าก็อบลินซ่อนตัวอยู่”

“ผมไปด้วยได้ไหม?” เคย์ถาม

ไอโกะมองเคย์ด้วยสายตาที่ลังเล “คุณแน่ใจเหรอ? มันอาจจะอันตรายมาก”

“ผมแน่ใจ” เคย์ตอบ “ผมอยากแข็งแกร่งขึ้น ผมอยากช่วยคุณ”

ไอโกะเงียบไปครู่หนึ่ง “ก็ได้” เธอกล่าว “แต่คุณต้องสัญญาว่าจะไม่เป็นภาระ”

“ผมสัญญา” เคย์ตอบ

“งั้นก็ไปกันเถอะ” ไอโกะกล่าว

ไอโกะเดินนำหน้า เคย์และจิโร่เดินตามหลัง ทั้งสามเดินลึกเข้าไปในถ้ำแห่งความมืด

เคย์ไม่รู้เลยว่าอะไรกำลังรอพวกเขาอยู่ข้างหน้า แต่เขารู้ว่าการผจญภัยครั้งนี้จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเขาไปตลอดกาล