เทพ...ฝึกหัด

“Script Alteration… Level 2?” เคย์พึมพำ มองหน้าจอสเตตัสที่ลอยอยู่ตรงหน้า 「เลเวลอัพงั้นเหรอ? แล้วมันทำอะไรได้บ้างล่ะเนี่ย」

เมื่อกี้ตอนที่ช่วยไอโกะ… เขาแค่คิดว่าอยากให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้นเอง การดัดแปลงสคริปต์ก็เลยทำให้เขาขว้างก้อนหินได้แม่นขึ้น แต่ถ้าเขาตั้งใจจะดัดแปลงอย่างอื่นล่ะ? เช่น…

“ขอให้ฉันเป็น…ผู้กล้า!” เคย์ตะโกนออกมาอย่างเงอะงะ

…ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

「เอ๋? ไม่ได้ผล? หรือต้องมีอะไรมากกว่านั้น? 」 เขาขมวดคิ้ว “งั้น…ขอให้ฉันเป็น…เทพ!”

…ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น นอกจากเสียงลมหวีดหวิว

「หรือว่า…พลังนี้มันต้องใช้ความเชื่อ? 」เคย์ครุ่นคิด “ถ้าอย่างนั้น…ต้องหาคนที่ศรัทธาในตัวเราสิ”

สู่กิลด์นักผจญภัย

เคย์ตัดสินใจเดินทางไปยังเมืองที่ใกล้ที่สุด เมืองมิยาบิ (Miyabi) เป็นเมืองเล็กๆ ที่เงียบสงบ มีผู้คนอาศัยอยู่ไม่มากนัก สิ่งที่โดดเด่นที่สุดในเมืองนี้คือ กิลด์นักผจญภัย (Adventurer's Guild) สถานที่ที่รวบรวมผู้กล้าและนักผจญภัยจากทั่วทุกสารทิศ

เคย์เดินเข้าไปในกิลด์ด้วยความประหม่า บรรยากาศภายในอบอวลไปด้วยกลิ่นเหงื่อไคล เหล้า และเสียงพูดคุยจอแจ 「เหมือนอิซากายะมากกว่ากิลด์อีกนะ」

เขาเดินไปที่เคาน์เตอร์ต้อนรับ พนักงานสาวหน้าตาใจดีทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม “ยินดีต้อนรับสู่กิลด์นักผจญภัยค่ะ! ต้องการอะไรคะ?”

“เอ่อ…ผมอยากสมัครเป็นนักผจญภัยครับ” เคย์ตอบอย่างตะกุกตะกัก

พนักงานสาวหัวเราะเบาๆ “คุณเนี่ยนะ? ดูไม่เหมือนนักผจญภัยเลยนะคะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ ทุกคนเริ่มต้นจากตรงนี้ทั้งนั้น กรอกใบสมัครตรงนี้เลยค่ะ”

เคย์รับใบสมัครมากรอกอย่างตั้งใจ เขาเขียนชื่อ ที่อยู่ และข้อมูลส่วนตัวอื่นๆ เมื่อกรอกเสร็จ เขาก็ส่งคืนให้พนักงานสาว

“เรียบร้อยค่ะ! คุณ Sakuraba Kei… งั้นเหรอคะ? ยินดีต้อนรับสู่กิลด์นักผจญภัยนะคะ! ตอนนี้คุณเป็นนักผจญภัยระดับ F ค่ะ” พนักงานสาวอธิบาย “ระดับจะเพิ่มขึ้นตามผลงานที่คุณทำได้นะคะ”

“ระดับ F…ต่ำสุดเลยสินะ” เคย์พึมพำ

“ไม่ต้องห่วงค่ะ! ทุกคนเริ่มต้นจากตรงนี้ทั้งนั้น ลองรับเควสง่ายๆ ดูก่อนนะคะ” พนักงานสาวแนะนำ “มีเควสกำจัดก็อบลินที่ป่าใกล้ๆ เมืองด้วยค่ะ”

เคย์ลังเลเล็กน้อย “ก็อบลิน…?”

“ใช่ค่ะ! ก็อบลินเป็นมอนสเตอร์ที่อ่อนแอ แต่ก็อันตรายถ้าประมาทนะคะ” พนักงานสาวเตือน “ถ้าคุณไม่มั่นใจ ลองหาเพื่อนร่วมทีมดูก่อนก็ได้ค่ะ”

เพื่อนใหม่...และภารกิจก็อบลิน

ขณะที่เคย์กำลังยืนคิดว่าจะทำอย่างไรดี ก็มีเสียงทักทายดังมาจากด้านหลัง “เฮ้! สนใจไปล่าก็อบลินด้วยกันไหม?”

เคย์หันไปมอง พบชายร่างท้วม ใส่แว่นตาหนาเตอะ กำลังยิ้มให้เขา “ผมชื่อ Yamamoto Jiro เป็นนักเวทย์ฝึกหัดน่ะ”

“ผม Sakuraba Kei ครับ” เคย์ตอบ “ยินดีที่ได้รู้จัก”

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน!” จิโร่ยิ้ม “เห็นนายยืนลังเลอยู่หน้าเควสก็อบลินน่ะ เลยคิดว่าน่าจะอยากไปเหมือนกัน”

“ใช่ครับ…แต่ผมไม่ค่อยมั่นใจ” เคย์สารภาพ

“ไม่ต้องห่วง! ผมพอมีเวทมนตร์ป้องกันตัวอยู่บ้าง” จิโร่หัวเราะ “ไปกันเถอะ!”

ทั้งสองคนเดินทางไปยังป่าใกล้เมืองมิยาบิ ป่าแห่งนี้เต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่ แสงแดดส่องลงมาเพียงรำไร อากาศเย็นสบายแต่ก็แฝงไปด้วยความเงียบสงัด

“ก็อบลินมักจะซ่อนตัวอยู่ในถ้ำเล็กๆ แถวนี้แหละ” จิโร่อธิบาย “ระวังตัวด้วยนะ”

ทั้งสองคนเดินลึกเข้าไปในป่า ระหว่างทางพวกเขาพบกับก็อบลินหลายตัว ก็อบลินเหล่านี้มีรูปร่างเล็ก ผิวสีเขียว มีฟันแหลมคม และถือกระบองเป็นอาวุธ

“Katon Jutsu!” จิโร่ร่ายเวทมนตร์ไฟ ลูกไฟขนาดเล็กพุ่งเข้าใส่ก็อบลินอย่างแม่นยำ

ก็อบลินร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะล้มลงไปกองกับพื้น

「เวทมนตร์…สุดยอด」 เคย์อุทานในใจ

“ทีนี้ตาเธอแล้ว!” จิโร่ตะโกน

เคย์ลังเลเล็กน้อย เขาไม่มีอาวุธ ไม่มีเวทมนตร์ เขาจะทำอะไรได้?

「ต้องลองดูสักตั้ง」 เคย์ตัดสินใจ

เขาหลับตาลง รวบรวมสมาธิ และคิดถึงพลังแห่งการดัดแปลงสคริปต์

“ขอให้…ฉันแข็งแกร่งขึ้น!” เคย์ตะโกนออกมา

ทันใดนั้นเอง ร่างกายของเขาก็รู้สึกถึงพลังบางอย่าง พลังที่ทำให้เขามั่นใจและกล้าหาญ

เขามองไปที่พื้น พบก้อนหินขนาดพอเหมาะวางอยู่

“เอาล่ะ…ลองดู” เคย์พึมพำ

ศรัทธา…เริ่มต้นจากศูนย์

เคย์หยิบก้อนหินขึ้นมา เล็งไปที่ก็อบลินตัวหนึ่ง และขว้างออกไป

ก้อนหินพุ่งเข้าใส่ก็อบลินอย่างแม่นยำ กระแทกเข้าที่หัวของมันอย่างจัง

ก็อบลินล้มลงทันที

“เฮ้! ทำได้ดีนี่!” จิโร่ตะโกนด้วยความประหลาดใจ

เคย์ยิ้ม “ผมแค่ช่วยนิดหน่อยน่ะครับ”

เขาเริ่มขว้างก้อนหินใส่ก็อบลินอย่างต่อเนื่อง พลังที่เขาได้รับจากการดัดแปลงสคริปต์ทำให้เขาสามารถขว้างก้อนหินได้อย่างแม่นยำและรุนแรง

ก็อบลินเริ่มล้มตายลงทีละตัว จิโร่มองดูเคย์ด้วยความสงสัย เขาไม่เข้าใจว่าคนธรรมดาอย่างเคย์สามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร

หลังจากกำจัดก็อบลินทั้งหมดแล้ว ทั้งสองคนก็กลับไปที่กิลด์นักผจญภัยเพื่อรายงานผล

“เยี่ยมมากค่ะ! คุณทั้งสองคนทำได้ดีมาก!” พนักงานสาวชมเชย “คุณได้รับค่าตอบแทนและค่าประสบการณ์แล้วนะคะ”

เคย์ได้รับค่าประสบการณ์เล็กน้อย ทำให้เขามีเลเวลเพิ่มขึ้นเล็กน้อย

“ขอบคุณมากครับ” เคย์ยิ้ม “แล้ว…มีเควสอะไรอีกบ้างครับ?”

“ยังมีอีกหลายเควสเลยค่ะ” พนักงานสาวตอบ “แต่ตอนนี้คุณทั้งสองคนควรพักผ่อนก่อนนะคะ”

เคย์และจิโร่ตัดสินใจไปนั่งพักที่ร้านอาหารในเมือง พวกเขาสั่งอาหารและเครื่องดื่มมาทานกัน

“นี่เคย์…เมื่อกี้ตอนที่นายขว้างก้อนหินน่ะ…มันเกิดอะไรขึ้น?” จิโร่ถามด้วยความสงสัย

เคย์ลังเลเล็กน้อย เขาไม่รู้ว่าจะอธิบายเรื่องพลังดัดแปลงสคริปต์ให้จิโร่ฟังอย่างไร

“เอ่อ…ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ” เคย์ตอบ “ผมแค่รู้สึกว่า…มีพลังบางอย่างอยู่ในตัวผม”

จิโร่มองหน้าเคย์อย่างพิจารณา “งั้นเหรอ… เอาเป็นว่า…ถ้านายมีอะไรที่อยากจะบอก…บอกผมได้เสมอนะ”

“ขอบคุณครับ” เคย์ยิ้ม

「จิโร่…เป็นคนดี」 เคย์คิด 「แต่…เราจะบอกเรื่องพลังให้เขาฟังได้จริงๆ เหรอ? 」

ขณะที่เคย์กำลังจมอยู่ในความคิดของตัวเอง จิโร่ก็พูดขึ้นว่า “นี่เคย์…พรุ่งนี้…เราไปล่าสไลม์กันไหม?”

เคย์เงยหน้าขึ้นมองจิโร่ “สไลม์?”

“ใช่! สไลม์เป็นมอนสเตอร์ที่อ่อนแอ แต่ก็ให้ค่าประสบการณ์เยอะนะ” จิโร่อธิบาย “แถมยังเอาไปทำยาได้ด้วย”

“น่าสนใจ…” เคย์พึมพำ “ตกลงครับ! พรุ่งนี้เราไปล่าสไลม์กัน!”