นิทานก่อนนอน: สิงโตผู้ยิ่งใหญ่กับหนูน้อยผู้มีน้ำใจ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในป่าใหญ่ที่เต็มไปด้วยต้นไม้สูงตระหง่านและสัตว์ป่านานาชนิด มีสิงโตตัวหนึ่งอาศัยอยู่ มันมีชื่อว่า จ้าวป่า เพราะมันคือราชาของสัตว์ทั้งปวง
จ้าวป่าเป็นสิงโตที่แข็งแรงและสง่างาม แต่ก็มีข้อเสียคือมักจะหยิ่งผยองและมองข้ามสิ่งเล็กๆ น้อยๆ เสมอ
จ้าวป่าผู้หยิ่งผยอง
วันหนึ่ง ขณะที่จ้าวป่ากำลังนอนหลับพักผ่อนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ หนูตัวน้อยตัวหนึ่งก็วิ่งเล่นซุกซนไปทั่ว จี๊ด จี๊ด
ด้วยความซุกซน หนูตัวน้อยก็วิ่งพลัดหลงเข้าไปเหยียบจมูกของจ้าวป่าเข้าอย่างจัง โอ๊ย! จ้าวป่าสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ
“เจ้าหนู! บังอาจมาเหยียบข้าได้อย่างไร!” จ้าวป่าคำรามด้วยความโกรธ
หนูตัวน้อยตกใจกลัวจนตัวสั่นเทา “ขะ…ขอโทษครับท่านจ้าวป่า ข้าไม่ได้ตั้งใจ”
จ้าวป่าทำท่าจะตะครุบหนูตัวน้อย แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ “เจ้าตัวเล็กกระจิริดอย่างเจ้า จะมีประโยชน์อะไรปล่อยเจ้าไปก็คงไม่เสียหายอะไร”
กับดักของพราน
หลายวันต่อมา ขณะที่จ้าวป่าออกล่าเหยื่อในป่า จ้าวป่าก็พลาดท่าไปติดกับดักของพรานป่าเข้า
กับดักนั้นเป็นบ่วงเชือกที่แข็งแรงรัดขาของจ้าวป่าไว้แน่น ตึง!
จ้าวป่าพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นจากกับดัก แต่ก็ไม่เป็นผล ยิ่งดิ้นเชือกก็ยิ่งรัดแน่นขึ้น ครืด!
จ้าวป่าคำรามด้วยความเจ็บปวดและสิ้นหวัง “ใครก็ได้ ช่วยข้าด้วย!”
หนูน้อยผู้มีน้ำใจ
ขณะนั้นเอง หนูตัวน้อยที่เคยรอดชีวิตจากจ้าวป่าก็ได้ยินเสียงคำรามของจ้าวป่าเข้า มันจำได้ทันทีว่าเป็นเสียงของจ้าวป่า
หนูตัวน้อยคิดในใจว่า “ถึงแม้ท่านจ้าวป่าจะเคยขู่ข้า แต่ข้าก็ควรจะตอบแทนบุญคุณที่ท่านไว้ชีวิตข้า”
หนูตัวน้อยรีบวิ่งไปยังทิศทางที่ได้ยินเสียงคำราม เมื่อไปถึงก็พบว่าจ้าวป่ากำลังติดกับดักอยู่
“ท่านจ้าวป่า! ข้าจะช่วยท่านเอง” หนูตัวน้อยพูดด้วยความตั้งใจ
จ้าวป่ามองหนูตัวน้อยด้วยความประหลาดใจ “เจ้า… เจ้าจะช่วยข้าได้อย่างไร เจ้าตัวเล็กแค่นี้เอง”
“ถึงข้าจะตัวเล็ก แต่ข้าก็มีความสามารถของข้า” หนูตัวน้อยตอบ
หนูตัวน้อยเริ่มใช้ฟันแทะเล็มเชือกที่รัดขาของจ้าวป่าอย่างรวดเร็ว ขรุบ ขรุบ ขรุบ
ด้วยความพยายามของหนูตัวน้อย เชือกที่รัดขาของจ้าวป่าก็เริ่มขาดออก แกร็ก!
ในที่สุด จ้าวป่าก็เป็นอิสระจากกับดักได้สำเร็จ
บทเรียนแห่งความเมตตา
จ้าวป่ารู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณของหนูตัวน้อยเป็นอย่างมาก “ข้าขอโทษที่เคยดูถูกเจ้า ข้าไม่เคยคิดเลยว่าสัตว์ตัวเล็กๆ อย่างเจ้าจะสามารถช่วยข้าได้”
หนูตัวน้อยตอบว่า “ไม่เป็นไรครับท่านจ้าวป่า ทุกชีวิตมีความสำคัญและมีคุณค่าในตัวเอง ไม่ว่าจะมีขนาดเล็กหรือใหญ่”
ตั้งแต่นั้นมา จ้าวป่าก็เลิกหยิ่งผยองและให้ความสำคัญกับสัตว์ทุกตัวในป่า ไม่ว่าจะมีขนาดเล็กหรือใหญ่
จ้าวป่าและหนูตัวน้อยกลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน และอยู่ร่วมกันในป่าอย่างมีความสุข
สุขสันต์นิทรา
และแล้ว นิทานเรื่องสิงโตกับหนูก็จบลง นิทานเรื่องนี้สอนให้เรารู้ว่า บุญคุณและความเมตตาเป็นสิ่งสำคัญ
แม้ว่าเราจะเป็นคนตัวเล็กๆ ก็สามารถช่วยเหลือผู้อื่นได้ และไม่ควรดูถูกคนที่ด้อยกว่า
หลับฝันดีนะจ๊ะ ขอให้หนูๆ นอนหลับอย่างมีความสุข และตื่นขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใส จุ๊บ จุ๊บ
ฝันดี ราตรีสวัสดิ์