รอยแยกแห่งความทรงจำ

ความทรงจำ...มันไหลบ่าเข้ามา ราวกับเขื่อนที่พังทลาย ภาพเหตุการณ์ในอดีตที่ไม่คุ้นเคยสลับกับภาพปัจจุบัน ความเจ็บปวดที่แล่นพล่านไปทั่วร่างไม่ได้มาจากบาดแผลภายนอก แต่มาจากภายในจิตใจ 「นี่มันอะไรกัน...ทำไมถึงเจ็บปวดขนาดนี้」

ความเงียบหลังพายุ

ความเงียบเข้าปกคลุมห้องสมุดอีกครั้ง ฝุ่นละอองยังคงลอยฟุ้งในอากาศ แสงจันทร์ลอดผ่านหน้าต่างที่แตกเป็นเสี่ยงๆ ส่องกระทบร่างของเรย์ที่ทรุดตัวลงกับพื้น เธอหายใจหอบถี่ ใบหน้าซีดเซียว

โซระรีบเข้าไปประคองเรย์ "เรย์! เธอเป็นอะไรไหม?"

เรย์ส่ายหน้าเบาๆ "ฉัน...ไม่เป็นไร โซระคุง...พลังของเธอ..."

โซระมองมือของตัวเอง พลัง *Kifuku no Mahou* ยังคงไหลเวียนอยู่ภายใน ราวกับกระแสน้ำที่พร้อมจะทะลักออกมา "ฉัน...ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่...ฉันรู้สึกว่ามันแข็งแกร่งขึ้น"

เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นจากมุมมืด "นั่นคือพลังที่ถูกปิดผนึกไว้ Akimoto Sora"

ร่างของชายชราปรากฏขึ้น Kaito-sensei แต่ไม่ใช่ Kaito-sensei คนเดิม ดวงตาของเขาแดงก่ำ ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ "แก...บังอาจขัดขวางแผนการของฉัน!"

โซระกำหมัดแน่น "แผนการ? แผนการที่จะใช้ *Shadow of Despair* ทำลายทุกอย่างงั้นเหรอ?"

Kaito-sensei หัวเราะ "ความมืดคือจุดเริ่มต้นและความมืดคือจุดจบ แกไม่มีทางเข้าใจหรอก"

โซระมอง Kaito-sensei ด้วยความแน่วแน่ "ฉันไม่จำเป็นต้องเข้าใจ แต่ฉันจะปกป้องทุกคน"

Kaito-sensei ยกมือขึ้น "แกคิดว่าแกจะทำอะไรได้? พลังที่เพิ่งตื่นขึ้นมางั้นเหรอ? มันยังไม่เพียงพอ"

รุ่งอรุณแห่งการตัดสินใจ

Kaito-sensei พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วที่เหนือมนุษย์ โซระตั้งท่า *Library Guard Stance* เตรียมรับมือกับการโจมตี

ดาบที่เคลือบด้วยพลังเวทสีดำฟาดฟันลงมา โซระหลบได้อย่างหวุดหวิด ดาบเฉียดแก้มไปเล็กน้อย

「ต้องตั้งสติ...ต้องควบคุมพลัง」 โซระคิดในใจ เขาหลับตาลง หายใจเข้าลึกๆ

ภาพความทรงจำต่างๆ ผุดขึ้นมาในหัว ภาพของห้องสมุด ภาพของเรย์ ภาพของเพื่อนๆ 「ฉันไม่ได้อยู่คนเดียว ฉันมีคนที่ต้องปกป้อง」

โซระลืมตาขึ้น ดวงตาของเขามีประกายแห่งความมุ่งมั่น "ฉันจะไม่ยอมให้แกทำลายทุกอย่าง!"

โซระร่ายเวท *Flame Bird* นกเพลิงสีแดงฉานพุ่งเข้าใส่ Kaito-sensei แต่ Kaito-sensei ปัดมันทิ้งได้อย่างง่ายดาย

“ไร้ประโยชน์!” Kaito-sensei คำราม

แต่สิ่งที่ Kaito-sensei ไม่รู้คือ นกเพลิงนั้นเป็นเพียงการเบี่ยงเบนความสนใจ โซระใช้ *Void Gate* เปิดประตูมิติเล็กๆ ที่ด้านหลังของ Kaito-sensei แล้วปล่อย *Kifuku no Mahou* ออกไป

พลังเวทสีขาวสว่างจ้าพุ่งเข้าใส่ Kaito-sensei อย่างจัง ร่างของ Kaito-sensei กระเด็นไปกระแทกกับกำแพง

Kaito-sensei คุกเข่าลงกับพื้น หายใจหอบ "แก...แกทำได้อย่างไร?"

โซระเดินเข้าไปใกล้ Kaito-sensei "ฉันไม่รู้ แต่ฉันรู้ว่าแกจะต้องหยุด"

บทเพลงแห่งสายลม

ทันใดนั้นเอง เสียงเพลงเบาๆ ก็ดังขึ้น มันเป็นเพลงที่คุ้นเคย แต่ก็รู้สึกเหมือนเพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรก

เรย์ลุกขึ้นยืน เธอเริ่มร่ายเวทมนตร์ แสงสีเงินส่องสว่างไปทั่วห้องสมุด

"โซระคุง...ฉันจะช่วยเธอเอง" เรย์พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

เรย์ใช้เวทมนตร์ของเธอสร้างสนามพลังที่ช่วยลดทอนพลังเวทของ Kaito-sensei

「เรย์...เธอ」 โซระรู้สึกตื้นตันใจ

Kaito-sensei พยายามที่จะต่อต้าน แต่ก็ไม่สามารถทำได้

โซระรวบรวมพลังทั้งหมดที่มี แล้วร่ายเวท *Kifuku no Mahou* อีกครั้ง คราวนี้พลังเวทสีขาวสว่างจ้ากว่าเดิมหลายเท่า

พลังเวทพุ่งเข้าใส่ Kaito-sensei ร่างของ Kaito-sensei สลายหายไป เหลือไว้เพียงความเงียบ

แต่สิ่งที่โซระและเรย์ไม่รู้คือ การต่อสู้ครั้งนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด

เงาที่ซ่อนเร้น

หลังจาก Kaito-sensei หายตัวไป โซระและเรย์ก็ทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความเหนื่อยล้า

เรย์มองโซระด้วยความเป็นห่วง "เธอไม่เป็นไรนะ โซระคุง?"

โซระส่ายหน้า "ฉันไม่เป็นไร ขอบคุณนะ เรย์"

โซระมองไปรอบๆ ห้องสมุดที่พังยับเยิน "เราต้องหาคำตอบให้ได้ ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่"

ทันใดนั้นเอง เงาดำทะมึนก็ปรากฏขึ้นจากมุมมืด มันมีรูปร่างคล้ายมนุษย์ แต่ไม่มีใบหน้า

เงาดำพุ่งเข้าใส่โซระและเรย์ด้วยความเร็วสูง

「อันตราย!」 โซระตะโกน