เงาแห่งการทรยศ

“Skills: Kantei (鑑定) [กลาง], Ēteru Sōsa (エーテル操作) [เริ่มต้น], Iryō (医療) [เริ่มต้น]”

อิทสึกิเงยหน้าขึ้นมอง เก็นจิ-เซ็นเซย์ (Genji-sensei) มีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน 「เกิดอะไรขึ้น? ทำไมอาจารย์ถึงดูตกใจขนาดนี้?」 เขารู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

1. เสียงเพรียกจากเงามืด

รินขมวดคิ้ว “ถูกหักหลัง? ใครกัน? ใครกล้าทรยศพวกเรา?” น้ำเสียงของเธอแฝงไปด้วยความโกรธเคือง

เก็นจิ-เซ็นเซย์ (Genji-sensei) ถอนหายใจยาว “เป็นเรื่องซับซ้อน… แต่ตอนนี้ สิ่งสำคัญที่สุดคือ พวกเธอต้องออกจากที่นี่”

ทันใดนั้น เสียงหัวเราะเยาะก็ดังขึ้นจากด้านนอกถ้ำ “สายไปแล้ว เก็นจิ-เซ็นเซย์ (Genji-sensei)…”

ชายสวมหน้ากากปรากฏตัวขึ้น พร้อมด้วยลูกน้องอีกหลายสิบคน พวกเขาถือดาบและอาวุธต่างๆ จ้องมองมาด้วยสายตาเหยียดหยาม

“องค์กรเงา…” รินพึมพำ “พวกมันตามมาจนได้”

อิทสึกิรู้สึกถึงความตึงเครียดที่แผ่ซ่านไปทั่วบริเวณ 「องค์กรเงา… พวกมันคือศัตรูที่แท้จริงสินะ」 เขาเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้ แม้จะยังรู้สึกอ่อนแรงจากการใช้พลังเอเธอร์ (Ēteru) มากเกินไปก็ตาม

“มอบแหวนพันธสัญญา (Kenyaku no Yubiwa) มาซะ แล้วพวกเราจะไว้ชีวิตพวกเธอ” ชายสวมหน้ากากกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

รินกำดาบแน่น “ไม่มีทาง! พวกเราจะไม่ยอมให้พวกแกแตะต้องแหวนพันธสัญญา (Kenyaku no Yubiwa) แน่นอน!”

การต่อสู้เริ่มต้นขึ้นอย่างรวดเร็ว รินพุ่งเข้าใส่ศัตรูด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ ดาบของเธอฟาดฟันไปอย่างแม่นยำ สังหารศัตรูไปหลายคนในพริบตา

อิทสึกิพยายามใช้พลังเอเธอร์ (Ēteru) เพื่อช่วยเหลือริน แต่ร่างกายของเขายังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ การควบคุมพลังจึงเป็นไปอย่างยากลำบาก

“แย่แล้ว…” อิทสึกิพึมพำ “ข้ายังควบคุมพลังได้ไม่ดีพอ…”

ระหว่างการต่อสู้ เก็นจิ-เซ็นเซย์ (Genji-sensei) สร้างบาเรียเวทมนตร์เพื่อปกป้องอิทสึกิ “อิทสึกิ! ใช้พลังของเธอ! เพิ่มพูนความสามารถของริน!”

อิทสึกิพยายามรวบรวมสมาธิ เขาหลับตาลงและสัมผัสถึงพลังเอเธอร์ (Ēteru) ที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของเขา 「ข้าต้องทำได้… ข้าต้องช่วยริน…」

2. พันธนาการที่เปราะบาง

อิทสึกิปลดปล่อยพลังเอเธอร์ (Ēteru) ออกมา พลังงานสีทองแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของริน ความเร็วและความแข็งแกร่งของเธอเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

รินยิ้มให้กำลังใจอิทสึกิ “ขอบใจนะ อิทสึกิ! ด้วยพลังของเธอ ข้าจะจัดการพวกมันให้หมด!”

รินฟาดฟันดาบอย่างรวดเร็วและแม่นยำ ศัตรูไม่สามารถต้านทานพลังที่เพิ่มขึ้นของเธอได้ พวกมันล้มลงทีละคน

แต่ถึงกระนั้น จำนวนศัตรูก็ยังคงมีมากเกินไป รินเริ่มเหนื่อยล้า อิทสึกิเองก็รู้สึกอ่อนแรงจากการใช้พลังเอเธอร์ (Ēteru) อย่างต่อเนื่อง

“อิทสึกิ! ระวัง!” รินตะโกน

ชายสวมหน้ากากพุ่งเข้าใส่อิทสึกิด้วยดาบในมือ อิทสึกิไม่สามารถหลบได้ทัน เขาหลับตาลงและเตรียมพร้อมรับความเจ็บปวด

แต่ก่อนที่ดาบจะถึงตัวเขา เก็นจิ-เซ็นเซย์ (Genji-sensei) ก็เข้ามาขวางไว้ เก็นจิ-เซ็นเซย์ (Genji-sensei) ปะทะกับชายสวมหน้ากาก แต่ก็ถูกผลักกระเด็นไป

“เก็นจิ-เซ็นเซย์ (Genji-sensei)!” อิทสึกิตะโกน

ชายสวมหน้ากากหัวเราะ “คิดว่าเจ้าจะปกป้องพวกมันได้เหรอ เก็นจิ-เซ็นเซย์ (Genji-sensei)? เจ้าแก่เกินไปแล้ว!”

ชายสวมหน้ากากสั่งให้ลูกน้องจับตัวอิทสึกิและริน ลูกน้องของมันกรูกันเข้ามา อิทสึกิและรินพยายามต่อสู้ แต่ก็ไม่สามารถต้านทานจำนวนที่มากมายได้

ในที่สุด อิทสึกิและรินก็ถูกจับตัวได้ พวกเขาถูกมัดมือและเท้า และถูกพาตัวไปยังที่ซ่อนขององค์กรเงา

3. สู่รังแห่งความมืด

อิทสึกิและรินถูกพาตัวไปยังป้อมปราการลับที่ซ่อนอยู่ในภูเขา ป้อมปราการแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นด้วยหินสีดำ ดูมืดมิดและน่ากลัว

พวกเขาถูกแยกออกจากกัน อิทสึกิถูกขังไว้ในห้องแคบๆ ที่ไม่มีหน้าต่าง มีเพียงเตียงและโต๊ะเล็กๆ เท่านั้น

อิทสึกินั่งลงบนเตียงและพยายามรวบรวมสติ 「เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกเราถึงถูกจับตัวได้ง่ายๆ แบบนี้?」 เขารู้สึกผิดหวังในตัวเองที่ไม่สามารถปกป้องรินและเก็นจิ-เซ็นเซย์ (Genji-sensei) ได้

“ข้ามันอ่อนแอ…” อิทสึกิพึมพำ “ข้าไม่คู่ควรกับแหวนพันธสัญญา (Kenyaku no Yubiwa) เลย…”

ทันใดนั้น เสียงกระซิบก็ดังขึ้นในห้อง “อย่าสิ้นหวัง อิทสึกิ…”

อิทสึกิเงยหน้าขึ้นมอง แต่ไม่เห็นใคร “ใครน่ะ? ใครพูด?”

“ข้าคือ… เสียงแห่งแหวนพันธสัญญา (Kenyaku no Yubiwa)…” เสียงกระซิบตอบ “เจ้ามีพลังที่ยิ่งใหญ่กว่าที่เจ้าคิด… จงเชื่อมั่นในตัวเอง…”

อิทสึกิรู้สึกถึงพลังที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของเขา พลังเอเธอร์ (Ēteru) เริ่มสั่นสะเทือน เขาหลับตาลงและพยายามทำความเข้าใจพลังนั้น

「ข้าจะเชื่อมั่นในตัวเอง… ข้าจะปกป้องรินและเก็นจิ-เซ็นเซย์ (Genji-sensei) ให้ได้…」 อิทสึกิตั้งมั่นในใจ

ในขณะเดียวกัน รินก็ถูกขังไว้ในห้องอีกห้องหนึ่ง เธอพยายามทำลายโซ่ตรวนที่มัดเธอไว้ แต่ก็ไม่เป็นผล

“บ้าจริง! โซ่พวกนี้แข็งแกร่งเกินไป!” รินสบถ

รินรู้สึกเป็นห่วงอิทสึกิ 「อิทสึกิจะเป็นยังไงบ้าง? เขาปลอดภัยไหม?」 เธอภาวนาขอให้เขาปลอดภัย

ประตูห้องเปิดออก ชายสวมหน้ากากเดินเข้ามาในห้อง

“ริน คุซานางิ (Kusanagi Rin)… ในที่สุดเจ้าก็มาอยู่ในมือของข้า” ชายสวมหน้ากากกล่าวด้วยรอยยิ้มเยาะ

รินจ้องมองชายสวมหน้ากากด้วยสายตาโกรธแค้น “แกต้องการอะไร?”

“ข้าต้องการพลังของเจ้า… พลังที่สืบทอดมาจากตระกูลคุซานางิ (Kusanagi)…” ชายสวมหน้ากากตอบ “จงมอบพลังนั้นให้ข้า แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า…”

รินหัวเราะ “ไม่มีทาง! ข้าจะไม่ยอมให้แกแตะต้องพลังของตระกูลคุซานางิ (Kusanagi) แน่นอน!”

“ถ้าอย่างนั้น… ข้าก็คงต้องใช้กำลังแล้วสินะ…” ชายสวมหน้ากากกล่าว